in casu architectuurhistorische waarde:
Dit voormalig kindersanatorium in de periode 1927-1936 gebouwd door de architect en archeoloog Henry Lacoste (1885-1968) en wat het exterieur betreft opvallend gaaf bewaard, getuigt van een 'modern' bouwprogramma uit het interbellum. Het complex ontvouwt een symmetrische langwerpige plattegrond met dominant naar voren springende middenpartij waarop de vleugels in spiegelbeeld aansluiten. Functie en ruimte-indeling bepalen volume-opbouw en geleding.
Het is tevens bijzonder representatief voor het originele en veelzijdige oeuvre van een gedreven vakman die zijn eigenzinnige visie vertaalde in een monumentaal idioom van art deco-strekking.
Zijn architectuurvisie die geen contradictie zag in een samengaan van ambachtelijke verworvenheden en moderne technieken wordt hier vertaald in een betonskeletstructuur met stalen raamprofielen in combinatie met een expressieve en plastisch ontwikkelde baksteenarchitectuur waarbij het Lacoste typerende vormvocabularium naar het verleden verwijst. Met haar koepelvormige dakstructuur van ruitvormig geplaatste en hemelsblauw geschilderde houten lamellen vormt de bakstenen kapel - een éénbeukig zaalkerkje met ingebouwde klokkentoren - het enige bewaarde voorbeeld van een constructiesysteem dat door Lacoste meermaals werd toegepast.