Het oudste 19de-eeuws deel van de begraafplaats, aangelegd buiten het stadscentrum in 1810 vormt als een homogeen geheel een representatief voorbeeld van een oude gemeentebegraafplaats met een grote diversiteit aan graftekens uit het einde van de 19de eeuw tot midden 20ste eeuw, traditiegetrouw afgesloten door bakstenen muren met ijzeren toegangshek en hoge geschoren coniferenhaag.
Blikvanger, opgesteld in het perspectief van de middenwegel, en één der oudste monumenten op de begraafplaats, is de grafkapel met rijke neogotische detaillering van de Eeklose weldoener, ridder Karel Stroo, opgericht in 1864 voor hem zelf en de zusters van het klooster van de Heilige Vincentius a Paulo. Het vroeger lijkenhuisje in neoclassicistische stijl vormt met de drie omgevende beuken een beeldbepalend element ter begrenzing van het oude kerkhof gedeelte.
Het historisch funerair patrimonium getuigt op bijzondere wijze van het sociaal-economisch verleden van de stad, gesymboliseerd in de graftekens van vooraanstaande figuren uit de politieke, kerkelijke of economische wereld. De artistieke waarde uit zich in de sculpturen en de grafarchitectuur, aansluitend bij de gangbare stijlen; gaande van neostijlen tot art deco, en vakkundig uitgevoerd door lokale ambachtslui. Arduinen sarcofagen en graftekens worden verfraaid met realistische funeraire sculpturen in arduin, marmer of brons, sommige ontworpen door kunstenaars uit binnen- en buitenland, of met beeldhouwwerk die, in de funeraire symboliek van dood en eeuwigheid ontleend aan de oudheid en het christendom, ook een volkskundige waarde vertolken. Fotokerarnische portretmedaillons en eenvoudige volkse graf decoraties versterken deze volkskundige waarde. Ook de nog zeldzaam bewaarde gietijzeren grafkruisen zijn cultuurhistorisch waardevolle getuigen van onze funeraire cultuur.