Beeldbepalende spoorwegviaduct boven de Pedevallei op de spoorlijn Brussel-Gent, gebouwd in 1929. De vallei bood geen vaste ondergrond om een berm op te maken, dus werd beslist om een viaduct te bouwen. Het viaduct heeft een lengte van 600 meter en een hoogte van 18 tot 20 meter. De eerste aanbesteding gebeurde na de Eerste Wereldoorlog. De lijn werd geopend in 1932 voor snelverkeer, met het oog op de wereldtentoonstelling van 1935 in Brussel. Het viaduct werd als monument beschermd in 2004 (datum besluit: 15 maart 2004). Heden wordt het viaduct verbreed van twee naar vier sporen, met een maximale vrijwaring van het oorspronkelijke uitzicht.

Zestien bogen in ter plaatse gestort gewapend beton. Elke brugpijler bezit een tot boven doorlopende pilaster, langs onder licht vooruitspringend, en naar boven afnemend in diepte; bovenaan schuine uitkraging; iets boven de helft opgedeeld door een in de bogen doorlopende betonnen band, en geflankeerd door twee betonnen vierkante halfzuilen op tweeledig basement welke voorzien zijn van een betonnen band onder dekplaat. In dwarsdoorsnede op de as van de viaduct bestaat de pijler uit twee delen, gescheiden door een langgerekte achthoekige doorlopende opening; het bovendeel wordt opgedeeld in, langs weerszijden, de hoger beschreven pilaster-met-halfzuilen, en intern twee betonnen platte pseudozuilen, met zelfde breedte als bovendeel pijler, en een diepte gelijk aan de halfzuilen.

Het brugdek rust op dit pijlersysteem op een stel van vier zuilen en een doorlopend blok (afgewerkt zoals de halfzuilen), welke rusten op de betonnen boog, en op de boogrug, via twee afgesnuite hoeken. Uitkragend brugdek, nu verbreed door middel van betonnen liggers. Aan weerszij rust het viaduct op een talud, waarover de spoorlijn loopt.

Ten zuidoosten van het spoorwegviaduct zou langs de spoorlijn een eenmansbunker gelegen hebben, bij recente werken aan de spoorlijn is deze gesloopt. De bunker uit de Tweede Wereldoorlog was bedoeld voor de seinwachter.