Historiek

In 1707 wordt het minderbroedersklooster te Rekem gesticht, de kerk wordt gewijd in 1710. De kerk heeft een noord-zuidoriëntatie, en is met de voorgevel aan Sint Pieter gelegen. Het kloosterpand bevindt zich ten oosten van het koor, en de oostvleugel ervan is in noordelijke en zuidelijke richting verlengd en is het belangrijkste kloostergebouw; enkele kleinere aanbouwsels ten noorden en westen van de kerk; het omgrachtte kloosterdomein omvat moestuinen en boomgaarden (Ferrariskaart).

Het klooster wordt in 1797 opgeheven en de goederen geconfisceerd. De goederen worden in 1840 door de norbertijnen aangekocht en heringericht als klooster. Van de kloostergebouwen blijven alleen de grote oost- en de noordvleugel van het pand behouden; de tuinen en boomgaarden zijn thans met een muur van Sint Pieter afgesloten (Atlas van de Buurtwegen, 1846).

In 1847 verlaten de norbertijnen het klooster en keren de minderbroeders er terug. Van het klooster blijft thans alleen de kloosterkerk in zijn oorspronkelijke staat bewaard; de overige gebouwen zijn sterk aangepast of recent.

Beschrijving

Sobere zaalkerk van zeven traveeën, met dakruiter en driezijdige koorsluiting. Bakstenen gebouw onder zadeldak (leien). De zuidelijke voorgevel is een puntgevel, waarvan de geveltop afgelijnd is met een geprofileerde, mergelstenen waterlijst; recent portaal onder zadeldak; mergelstenen, geprofileerde rondboognis met Sint-Franciscusbeeld en ovaalronde oculus in een mergelstenen omlijsting met geprofileerde druiplijst met gestrekte uiteinden. De zijgevels zijn afgelijnd door middel van een getrapte baksteenfries; getoogde, aan de onderzijde ingekorte vensters, waarvan enkele gedicht. Kapel, aangebouwd tegen de westzijde van het koor (begin 20ste eeuw).

Bepleisterd interieur, met recente, verlaagde zoldering op gesculpteerde consoles.