Drie enkelhuisjes van twee traveeën en twee bouwlagen, 65 en 66 in spiegelbeeld, samen onder doorlopend zadeldak.(Vlaamse pannen).

Eenvoudige bakstenen voorgeveltjes met 19de-eeuws uitzicht; de gerestaureerde 17de-eeuwse zijpuntgevel van nummer 66 met ankers en vernieuwde houten kruiskozijnen, de uitbouw alsook de inwendige structuuur, opklimmend tot de 16de eeuw, wijzen op een veel oudere kern.

In oorsprong slechts één bouwlaag hoog, werd begin 19de eeuw een hogere voorgevel met kroonlijst aangebracht; ook de zijgevels werden verhoogd, zie muurvlechtingen die het oorspronkelijke volume aangeven.

Bij de restauratie, uitgevoerd onder leiding van architect E. Wauters in 1979, werd tussen nummer 65 en 66 een scheidingswand in vitselwerk blootgelegd, volledig intact bewaard op nummer 66. Ze vertoont een houten stijl- en regelwerk, in moer- en bovenbalk vastgezet met pen- en gatverbindingen; in horizontale richting zijn twee regelbalken en een schoorbalk van het oude dak zichtbaar. De versieringen onderaan de moerbalk laten vermoeden dat deze aanvankelijk zichtbaar was, alsook dat de planindeling van deze woningen totaal verschillend was.

Naar alle waarschijnlijkheid waren deze huizen oorspronkelijk van hout en zouden de beschreven relicten uit de 16de eeuw dateren.