Modernistische tuin uit het interbellum, aangelegd in een ouder, beboomd villaparkje uit het begin van de 20ste eeuw, in de as van de woning, eertijds villa Les Glycines, geschreven op de ver­dwenen ingangspoort.

In 1857 werd hier de 'Hefveldstatie' gebouwd aan de spoorwegverbinding tussen de lijn naar Aken en de lijn naar Landen; het was het tweede stationsgebouw van Hasselt waarvan J. Hoolans in 1861 een tekening maakte. Na de komst van de 'Centrale statie' (op de plaats van het huidige station) in 1866 geraakte het in onbruik. In 1906 werd op die plaats de huidige villa in 'Normandische' stijl op het kadaster genoteerd, samen met het alleenstaand bijgebouw in de hoek van het perceel; het staat op naam van rechter Marie Michel Nys. In 1924 vond hier de eerste Sint-Salvatorkliniek onderdak die in 1926 naar haar huidige site, het oude Hollandhof verhuisde. Tijdens het interbellum was dokter Feytongs eigenaar van de villa en hij moet, naast verbouwingswerken aan het huis, ook een interes­san­te tuin in moderne stijl hebben aangelegd. Mogelijk was de modernistische architect Huib Hoste er de ontwerper van; die maakte immers onder meer ook verbouwingsplannen voor de kliniek waar Feytongs aan verbonden was. De nieuwe tuin bij de villa werd in 1945 gekadas­treerd. De villa verviel tijdens de oorlog en werd in 1949 eigendom van de famil­ie Cools-Theu­nis­sen die herstelwerken uitvoerde. Deze tuin bestaat nog. Ten zuiden sluit hij aan bij de woning, die gelegen is in een ouder, beboomd parkje uit het einde van de 19de eeuw. Onder meer door een zware storm van 1953 sneuvelden enkele oude bomen.

Kenmerkend voor deze modernistische tuinstijl is het gebruik van breuksteen voor de keermuren en voor sommige paden en 'flagstones' voor het terras, voor sommige andere paden en voor de stap­stenen naar de rozenpergola. De tuin ligt verdiept­ en heeft een cen­traal water­bekken, ingeschreven in een rechthoek met spiegelbo­gen. Het ouder parkje is niet meer dan een grasveld met bomenrand en een omlopend pad met onder­meer een rustieke zitbank van ce­ment­tak­ken, uit het begin van de 20ste eeuw. Aan de straatkant is het begrensd door een lage bakstenen muur uit de 20ste eeuw, gedubbeld door een groenblijvende haag van prunus. Het inrijhek is van recente, industriële makelij.

Bomen
(Het tussen haakjes vermelde cijfer geeft de stamomtrek gemeten op 150 cm hoogte)

Naast gewone esdoorn met bont blad (Acer pseu­doplatanus 'Leopol­dii'), amberboom (Liquidambar styraciflua), Ameri­kaanse eik (Quercus rubra), Californische schijncipres (Chamaecyparis lawsoniana), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone ­haag­beuk (Carpinus betulus), gewone plataan (Platanus x hispanica), gewone taxus (Taxus baccata), Japanse notenboom (Ginkgo biloba), Japanse ho­ning­boom (Sophora japonica), Koelreuteria pani­culata, Mag­nolia x soulan­geana, sierappel (Malus floribunda) (typisch voor het inter­bell­um), Noorse esdoorn (Acer platanoides), gewone esdoorn met purperrode bladonderkant (Acer pseudoplatanus 'Purpureum'), rode bastaardpaardekastanje (Aesculus x carnea), tamme kastanje (Castanea sativa), Ierse taxus (Taxus baccata 'Fastigia­ta'), gewone trompet­boom (Catalpa bignonioides), tul­pen­boom (Liriodendron tulipifera), witte paardekastanje (Aesculus hippocastanum) (285 cm), zilver­inde (Tilia tomentosa), zuilvor­mige blauwe spar (Picea pungens 'Koster') en zomer­eik (Quercus robur). Ook zilveresdoorn met ingesneden blad (Acer sacchari­num 'Laciniatum') (287 cm), treurbeuk (Fagus sylva­tica 'Pen­dul­a') (243 cm), bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropu­nicea') (352 cm) en grauwe abeel (Populus x canescens) (288 cm).