De schuur is centraal op het perceel gelegen met de nok parallel aan de straat. Het gaat om het type van een driebeukige langsschuur van vier traveeën. Het gebouw is overwegend opgetrokken uit hout, op een nagenoeg vierkante plattegrond. Het wordt afgedekt door een aan weerszij afgewolfd zadeldak met een bekleding van golfplaten. Van de geregistreerde en onderzochte schuren is het de enige die nog voor een groot deel uit hout bestaat. Ze is echter beperkter in omvang dan de andere. De rechthoekige muuropeningen hebben een houten latei met uitzondering van de noord- en zuidgevel waar betonnen lateien werden gebruikt bij een latere aanpassing, vermoedelijk de verstening van de houten wanden. De houtstructuur vertoont niet volledig coherente telmerken; de noordelijke zijbeuk is afgescheiden door een houten wand op een bakstenen stoel.

Datering

Op de Ferrariskaart (1771-1777) is er in de onmiddellijke omgeving een concentratie van gebouwtjes, maar het is niet uit te maken of het gaat om hetzelfde perceel. Het volume van de schuur is ingetekend op het primitief kadasterplan (1817). De mutatieschetsen van het kadaster leveren geen bijkomende gegevens voor de oudste fase, aangezien de eerste schets slechts dateert van 1941. De opbouw van de dakkap boven de trekbalken van de hoofdbeuk is zoals in de schuur van Oud Arenberg 71. Bijgevolg kan bovenstaande schuur rond het midden van de 19de eeuw worden gedateerd.