Zogenaamd "WATERVALLEHOEVE" zie naambord. Hoeve bestaande uit losse bestanddelen ingeplant op een hoekperceel bij de Watervallestraat.

Op de kaart van Ferraris (1770-1778) weergave van een vrijstaand volume loodrecht op de straat ingeplant.

Reeds afgebeeld op het primitief kadasterplan (circa 1835) als een alleenstaand volume, loodrecht op de Zeeweg ingeplant. In 1852 wordt het woonhuis in oostelijke richting uitgebreid. In 1862 wordt een achterliggende schuur gebouwd evenwijdig met de straat. Omstreeks 1870 wordt de schets deels aangepast aan de bestaande situatie en wordt een deel van het huis vergroot en deels als landgebouw opgetekend.

Omstreeks 1879 wordt de aanleg van de "steenweg" of Watervallestraat opgetekend. In 1883 wordt een foutieve opmeting rechtgezet. Omstreeks 1950 wordt de achterliggende schuur vergroot en een kleine serre gebouwd.

Hoofdvolume met dubbelhuisopstand van drie traveeën en één en een halve bouwlaag onder een pannen zadeldak. Achter het nieuw gevelparement gaat een oude kern schuil van een volume reeds afgebeeld op de kaart van Ferraris (1770-1778). De gevel, kant Watervallestraat, is bijna volledig blind. De gevel, kant Zeeweg is opengewerkt met rechthoekige muuropeningen, op de verdieping halfronde vensteropeningen. Het boerenhuis is van de weide afgesloten met een bakstenen muurtje onder ezelsrug toegankelijk via een smeedijzeren hekken geplaatst tussen twee pilasters met getrapte bekroning. In het verlengde van het woonhuis een stal, eveneens voorzien van een nieuw gevelparement.