In 1911 liet kunstschilder Willem Albracht (1861-1922) een eigen woning ontwerpen in de toen volop in ontwikkeling zijnde wijk Zurenborg, waar talrijke kunstenaars en architecten gingen wonen. Tot dan woonde Albracht op de Mechelsesteenweg 117 in Antwerpen. Hij koos Hendrik Van Leemputten als architect, een bouwmeester die verschillende projecten realiseerde in de wijk.

De kunstenaarswoning werd in een historiserende, eclectische bouwstijl ontworpen, die teruggrijpt naar de neo-Vlaamserenaissance-stijl, die op het einde van de 19de eeuw populair was in vooruitstrevende kunstenaarskringen. Elementen die we herkennen uit deze stijl zijn het rode bakstenen parement met gebruik van natuursteen voor banden en voor vensterkozijnen, de smeedijzeren sierankers, de onder een rustiek leien dakje gevatte driezijdige erker. De afwerking van de lijstgevel echter, doet met zijn boven de kroonlijst uitstekende pilasters en de bekronende attiek, eerder neoklassiek aan.

De woning telt drie bouwlagen en één tot twee traveeën, onder plat dak. Hardstenen plint en parement van rode baksteen, met rijk gebruik van witte natuursteen. Op de begane grond een breed venster en een deur, rechthoekig, met natuurstenen kozijnen. Op de eerste verdieping een driezijdige houten erker in natuurstenen omlijsting. Boven geeft het brede vierlicht de plaats aan van de werkplaats van de kunstenaar, die bijna de volledige bouwlaag in nam. De gevel is afgewerkt door een natuurstenen attiek tussen bakstenen pilasters met natuurstenen bekroning. Het schrijnwerk van het benedenvenster is vernieuwd, waarbij de bovenlichten werden dichtgemetseld.

De woning heeft een klassieke enkelhuisindeling, met in de deurtravee de gang en het trappenhuis, en links een enfilade van salon, eetkamer en veranda. In de achterbouw werden onder meer de keuken ondergebracht. Het atelier van de kunstenaar bevond zich op de bovenverdieping.