De oudste vondsten in het gebied, een aantal vuurstenen werktuigen die dateren uit de Steentijd, werden reeds op het einde van de 19e eeuw aangetroffen door Charles Gilles de Pélichy. In 1980-1981 verzamelde D. Devos bijkomende artefacten bij veldkartering van de terreinen in het kader van een licentiaatverhandeling. Nieuwe gegevens kwamen aan het licht via luchtfotografische prospecties door J. Semey, verbonden aan de Vakgroep Archeologie en Oudste Geschiedenis van Europa (Universiteit Gent), vanaf de jaren ’80 van de 20e eeuw. Op deze luchtfoto’s werd een bijzonder grote dichtheid aan verkleuringen en grondsporen waargenomen. Het gaat zowel om circulaire en lineaire sporen als om vlekvormige verkleuringen. Over de interpretatie van deze sporen als relicten van menselijke activiteiten (dus archeologische sporen) bestaat niet de minste twijfel. Zowel de vorm (cirkels, lineaire tracés, zgn. paperclip, vlekkenpatronen, ...), het ensemble en regelmatig patroon van deze sporen als de grote dichtheid op een beperkt oppervlak wijzen onomstotelijk op de aanwezigheid van een uitgestrekte en wetenschappelijk bijzonder belangrijke archeologische site.

Zowel de circulaire structuren (restanten van grafheuvels) als de paperclipvormige-structuur (een deel van een langgerekt graf) wijzen op de aanwezigheid van een uitgestrekt grafveld. Daarnaast kunnen ook talrijke bewoningssporen worden herkend (zoals restanten van woningen en omgrachtingen), evenals restanten van wegeninfrastructuur. Op basis van deze complexiteit en ensemblewaarde kan bovendien worden verondersteld dat er nog veel meer (momenteel onzichtbare) sporen aanwezig zijn op de terreinen van de Chartreuse, ook op de (tussenliggende) gronden waar vooralsnog aan de hand van luchtfoto’s geen archeologische sporen werden waargenomen.

De precieze datering voor deze sporen kan variëren. Het gros van de grafheuvels is te dateren in de Midden- en Late Bronstijd (ca. 2.000 tot 1.000 voor Chr.). Algemeen is bij opgravingen vastgesteld dat soortgelijke complexen steeds een grote aantrekkingskracht op de mens hebben uitgeoefend. Niet zelden treft men bij dergelijke sporen dan ook archeologische sporen uit de Romeinse tijd aan. Hierbij kan het zowel gaan om nederzettingssporen als om grafvelden, die het funerair karakter van het gebied niet enkel onderstrepen, maar ook voortzetten in de tijd.
Op basis van het aangetroffen aardewerk en wetenschappelijk onderzoek naar vergelijkbare structuren (o.m. Snellegem) kunnen de bewoningssporen in het uiterste oosten van het gebied in de Volle Middeleeuwen gedateerd worden (10de-12de eeuw). Daarnaast werden heel wat artefacten aangetroffen die dateren uit de Steentijd.

Hoewel over de gaafheid van de site weinig informatie voorhanden is, kan gesteld worden dat de meeste sporen relatief intact aanwezig zijn in de bodem, gelet op de duidelijke herkenbaarheid vanuit de lucht.

Bibliografie