Het duinengebied ten westen van Nieuwpoort-Bad omvat een deel van de Karthuizerduinen. Het gebied omvat onder meer twee paraboolduinen.

Fysische geografie

Het duinengebied, dat een deel van de Karthuizerduinen omvat, wordt in het noorden begrensd door de Elisalaan, in het oosten door de villawijk Simli, in het zuiden door een recreatieverblijf langs de Louisweg en in het westen door de Kinderlaan. De duinen bevinden zich ten oosten van de duinen van Ter Yde en de Oostvoortduinen. Het gebied bestaat uit enkele depressies en twee centraal gelegen paraboolduinen

Volgens de tertiair-geologische kaart primeert in dit gebied de grijze tot groengrijze klei tot silt van het Lid van Kortemark (eoceen, 53 tot 33,7 miljoen jaar geleden), met dunne banken van zand tot silt. De digitale bodemkaart van Vlaanderen geeft dit gebied weer als deel van de hoge duinen, met jong duinzand (matig fijn tot matig grof) als het belangrijkste sediment met een kalkgehalte variërend tussen 5 en 10 procent. De bodem is droog tot zeer droog. De bovengrond is licht humushoudend onder begroeiing. Dunne humeuze horizonten kunnen op sommige plaatsen in het profiel aangetroffen worden, wat wijst op de aanwezigheid van overstoven oude begroeiingsvlakken. In het noordoosten en het zuidwesten van het gebied bevinden zich grotere duinpannen en lage, kleine duintjes met hoogteverschillen van 1 tot 2,5 meter op een beperkte afstand van elkaar. De humushoudende bovengrond van deze droge duinen is dikker dan bij de hoge duinen, met roestvlekken op een diepte van meer dan 90 centimeter. Deze duingronden, bestaande uit ontkalkt, matig fijn zand, zijn grotendeels begroeid, voornamelijk met houtige gewassen. Ter hoogte van de Elisalaan en de Kinderlaan worden middelmatig vochtige duinen weergegeven.

De Biologische Waarderingskaart (versie 2, 1997-2010) vermeldt de aanwezigheid van duinstruweel (ter fixatie van de duinen) en droog duingrasland van kalkrijke milieus in het duinengebied. De meeste depressies in de duinen zijn begroeid.

Cultuurhistorie

Het duinengebied wordt reeds afgebeeld op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) als deel van de "Chatellenie de Feurnes". De kaart van Vandermaelen (1846-1854) geeft het duinengebied weer op de overgang tussen de "Chartreuse Duynen" en de "Hooge Duynen". Op de topografische kaart van 1870 worden de duinen nog als aaneengesloten gebied weergegeven. Rond de eeuwwisseling wordt begonnen met de ontginning van het gebied en worden woningen aangelegd, eerst dicht tegen de zee, later ook dieper in de duinen. Op de topografische kaart van 1933 is het wegenpatroon van de Simliwijk reeds afgebeeld, maar woningen zijn nog schaars. Ook op de kaart van 1960 is de bebouwing hier nog niet zo sterk uitgebreid. De meeste woningen tegen het hier beschreven duingebied dateren dan ook uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Het duinengebied, gelegen tussen de verschillende woonwijken, is daarmee een restant van een ooit veel uitgestrekter duinengebied.

De duinen worden recent ook de Simliduinen genoemd naar de nabijgelegen villawijk. Ze zijn een onderdeel van een natuurherstellingsproject dat wordt uitgevoerd in de IJzervlakte.