Het melkhuisje, gelegen op de hoek van de Alfred Habetslaan en de Laan op Vurten, werd in 1927 gebouwd als infrastructuur voor het gratis uitdelen van melk aan de mijnwerkers. Naast het gebouw bleef een elektriciteitspyloon in ijzervakwerk uit het interbellum bewaard.

Historiek

Tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden vele mijnwerkersgezinnen het moeilijk, vooral gezinnen van gemobiliseerde mijnwerkers. Vanaf 1915 sprong de mijndirectie voor hen in de bres. Elke werkman kreeg vanaf toen dagelijks gratis één liter soep. In juli 1918 werd 810 liter soep per dag bedeeld. Omdat op het einde van de oorlog de boeren in de omgeving geen groenten meer wilden leveren, zocht men een andere oplossing voor het voedselprobleem. De mijn bouwde de mijnwinning of mijnboerderij 'De Posthoorn' met een stal van twintig melkkoeien. Vanaf dat ogenblik begon het gratis uitdelen van melk aan de inwoners van de tuinwijk. Melk was in die tijd het geneesmiddel bij uitstek voor long- en ademhalingsziekten. In 1927 kreeg de melkbedeling een vaste stek door de bouw van het zogenaamde melkhuisje in de karakteristieke cottage-stijl van vele andere gebouwen in de Beringse tuinwijk. Het paviljoentje bestond uit een ruimte voor het opslaan van melk en zes toestellen voor de distributie. Dit melkhuisje was onderdeel van een netwerk van sociale voorzieningen die door de Koolmijn ten behoeve van de mijnwerkers en hun families werden uitgebouwd (naast onder andere de kerk, de casino, de economaten).

In de loop van de jaren verloor het melkhuisje zijn oorspronkelijke functie en kreeg het gebouw na de Tweede Wereldoorlog een functie in het kader van de elektriciteitsdistributie (installatie verdwenen) en als scoutslokaal. Een nog resterende elektriciteitspaal in ijzeren vakwerk zorgde voor de verbinding tussen de elektriciteitscabine en het plaatselijke net. Vervolgens werd het overgedragen aan de Gemeente Beverlo (1975) en kwam het melkhuisje leeg te staan. Het viel ten prooi aan vandalisme en verval.

Het gebouw bleef echter tot de verbeelding spreken waarbij werd aangedrongen op renovatie en herbestemming. In de periode 1999-2000 kwam de restauratie tot stand met als herbestemming een multicultureel ontmoetings- en activeringscentrum voor werklozen uit de mijncité. Het gebouwtje wordt gebruikt als vergader- en gemeenschapslokaal in de Tuinwijk.

Beschrijving

Melkhuisje

Het Melkhuisje is een functionele baksteenconstructie met houten vakwerk op een rechthoekig grondplan. De bepleisterde vakken zijn opengewerkt met vensters, voorzien van traliewerk. Het houten buitenschrijnwerk bestaat uit ramen met een houten middenstijl en een onderverdeling in kleine raampjes. De raamopeningen zijn voorzien van traliewerk. Het gebouw is afgedekt door een schilddak met platte pannen en zinken pignons, een overkragende geprofileerde houten dakgoot vormt de overgang tussen gevel en dak. Van het oorspronkelijke interieur zijn nog een schoorsteenmantel en een muurkast voor het ophangen van de melkmutsen bewaard.

Elektriciteitspyloon

Naast het melkhuisje bevindt zich een elektriciteitspyloon in ijzeren vakwerk, een zeldzaam geworden voorbeeld uit het interbellum en een materiële getuige in het kader van de plaatselijke elektriciteitsdistributie. De schakelkast is nog aanwezig. Na verloop van tijd kreeg het Melkhuisje de rol van elektriciteitscabine.