Historiek en context

Winkel en pakhuis van de firma Dupont-Fourdrigniers, een speciaalhandel in tafelporselein, faience, kristal en tafelzilver, geleid door de broers Eugène en Aimé Dupont (1861-1940), en minstens sinds de jaren 1870 gevestigd in de Begijnenstraat. Het imposante pand in eclectische stijl, waarvan het bouwdossier niet werd teruggevonden, kwam vermoedelijk tot stand gelijktijdig met het aanpalende hotel Eugène Dupont, naar een ontwerp door de architect Eugène Geefs uit 1899. Het complex werd tot zijn huidige oppervlakte uitgebreid tijdens twee grote bouwcampagnes, en kende later nog meerdere aanpassingen. In de achterliggende Bervoetstraat bouwde Geefs in 1912 een tweede pakhuis, samen met een aanpalende garage ten behoeve van het hotel Eugène Dupont. Voor een tweede uitbreiding engageerde Dupont-Fourdrignier in 1931 de architect John Van Zeeland, die in de Bervoetstraat een nieuwbouwvleugel optrok, de binnenplaatsen tussen beide vleugels overbouwde, en een verbinding maakte met een pand in de Kasteelpleinstraat. Dupont-Fourdrignier, waarvan het interbellumlogo "df" bewaard is in de travee uiterst links was hier tot omstreeks 1975 gevestigd. Het complex werd in 2006 gerenoveerd in opdracht van vastgoedmaatschappij RB Vastgoed, naar een ontwerp door Architectuurgroep Jo Peeters. Het programma omvatte vijftien loftwoningen, twee handelspanden en een ondergrondse parking.

De Magasins Dupont Fourdrignier behoort tot het rijpe oeuvre van Eugène Geefs, die actief was vanaf omstreeks 1885 tot zijn overlijden in 1925. Omstreeks 1890 realiseerde hij een bescheiden reeks woningen voor de Société Anonyme pour la construction de maisons bourgeoises in de wijk Zurenborg. Tot de belangrijkste vroege werken behoort het verdwenen Tolhuis, dat Geefs samen met Joseph Schadde ontwierp. Uit het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog zijn een beperkt aantal burgerhuizen bekend, zonder uitzondering in klassiek geïnspireerde eclectische stijl. Voor twee kastelen in opdracht van de grafelijke familie Moretus Plantin de Bouchout, "Klaverblad" te Wilrijk en "Rodenburg" te Hove, paste de architect op het zelfde moment de neo-Vlaamserenaissance-stijl toe.

Architectuur

Met een gevelbreedte van acht traveeën, omvat het hoofdvolume uit 1899 in de Terninckstraat drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde (leien). De lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met gebruik van witte natuursteen voor speklagen, vensterposten en -omlijstingen, waterlijsten, sluitstenen, diamantkoppen, kapitelen en panelen in de fries. De oorspronkelijke afwerking van de opengewerkte pui, waarvan enkel de pilastergeleding, de plint en puilijst uit blauwe hardsteen bewaard zijn, is niet gekend. Geritmeerd door kolossale pilasters met diamantkoppen en composiet kapiteel, beantwoordt de opstand van de bovenbouw aan een regelmatig ordonnantieschema. Registers van brede steekboogvensters met sluitsteen, waterlijst en doorgetrokken lekdrempels op de eerste verdieping, en rechthoekige drielichten op de tweede verdieping. Een klassiek hoofdgestel met architraaf, panelenfries en houten kroonlijst op klossen vormt de gevelbeëindiging; de traveeën worden alternerend bekroond door houten dakkapellen met driehoekig fronton. Fraaie smeedijzeren vleugeldeur, maar verder vernieuwd schijnwerk; sinds de recente renovatie is een reeks vensters omgevormd tot terrasloggia’s.

De gevel van het pakhuis uit 1912 in de Bervoetsstraat, vier traveeën breed en drie bouwlagen hoog onder een pseudomansarde, beantwoordt aan hetzelfde ordonnantieschema, in een sobere uitvoering uit rood baksteenmetselwerk doorspekt met contrasterende gele en zwart baksteen.

Oorspronkelijk besloeg de winkel met kantoor vermoedelijk de volledige begane grond en eerste verdieping van het hoofdvolume uit 1899, met opslagruimte op de hogere verdiepingen. Het pakhuis uit 1912 bood gelijkvloers ruimte aan personeelslokalen, een stelplaats en tweeledige doorrij voor vrachtwagens naar de binnenplaatsen, respectievelijk bestemd verpakking en levering. Door de bouwcampagne van 1931 werden beide vleugels door nieuwbouw tot één doorlopend volume verbonden, bestemd als extra kantoor- en opslagruimte.