Voormalig "Grand Hôtel de la Couronne", een imposant gebouw in eclectische stijl met neo-Vlaamse renaissancegetinte stijlkenmerken. Opgetrokken in 1894-1895 naar ontwerp van architect Eugène Van Heede (Brugge), thans in gebruik als gemeentelijke "Academie voor Muziek en Woord".

Historiek

Door de opkomst van het toerisme worden langs de Dorpsstraat in het laatste kwart van de 19de eeuw de eerste grote hotels gebouwd tussen de dorpswoningen. Meestal verbouwt men in het dorp de bestaande oudere herbergen om tot hotels; voor het "Grand Hôtel de la Couronne" zal echter voor de eerste maal een nieuwbouw worden opgetrokken om als hotel dienst doen.

Op het perceel is voorheen onder meer een herberg gelegen die in 1894 wordt afgebroken. De maatschappij "Kinderen Knockaert", brouwers uit Brugge geven opdracht aan de Brugse architect Eugène Van Heede de plannen voor het hotel op te maken. Op 9 mei 1894 wordt voldaan aan de gemeentebelasting en vatten de bouwwerken aan onder leiding van aannemer Vuylsteke uit Brugge. Het "Grand Hôtel de la Couronne" wordt oorspronkelijk opgetrokken in 1894-1895 om klaar te zijn tegen het badseizoen van 1895. De nieuwbouw, bestaande uit twee naast elkaar liggende panden met een monumentale gevel, wordt echter pas in 1898 opgetekend in het kadaster. Louis Herreboudt-Claeys, uitgever van het "Brugsch handelsblad" wordt er hotelhouder. Hij is tevens gekend omwille van de paardentram die hij vanaf 1903 inlegt doorheen de huidige Lippensplaan.

De panden zijn slechts tot in het begin van de 20ste eeuw in gebruik als hotel, en vanaf dan worden de meeste hotels meer noordwaarts opgetrokken, in de nabijheid van het strand en de zee.

Sommige bronnen vermelden dat het hotel een tijdlang dienst doet als Frans klooster, doch dit kan niet met zekerheid gesteld worden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verblijven er Russische krijgsgevangenen die worden ingeschakeld om de Wilhelm II-batterij te bouwen.

Na de oorlog koopt de gemeente de panden aan om te gebruiken als schoolgebouw. Er worden enkele kleine verbouwingen gedaan om de klaslokalen behoorlijk in te richten; op de zuidkant van het perceel trekt men een viertal klaslokalen op zodat de bestaande gemeenteschool ten zuiden ervan en het vroegere hotel met elkaar verbonden zijn. In 1920 wordt het gebouw volledig benut als school met klassen tot het 8ste studiejaar, tot in 1930 de nieuwe Meisjesschool wordt opgericht in de Onderwijsstraat (de huidige Van Steenestraat). Dan worden beide panden aan de Sebastiaan Nachtegaelestraat verenigd en een nieuwe westelijke zijvleugel wordt opgetrokken. In 1956 wordt een deel van de bijgebouwen achteraan afgebroken. Na de bouw van de nieuwe gemeenteschool aan de Edward Verheyestraat en de Onderwijsstraat in 1957-1958, wordt het voormalige hotel tot in 1970 aangewend voor het stedelijk middelbaar beroepsonderwijs voor meisjes. Nadien wordt er een avondschool in ondergebracht.

Inmiddels start, onder impuls van de eerste directeur J. Martens, een bijafdeling van het conservatorium van Brugge, dat hier zijn onderkomen vindt. Deze afdeling wordt in 1977 een onafhankelijke Muziekschool. In 1983 volgt de bevordering tot Muziekacademie.

Tussen 1986-1988 wordt het gebouw gerenoveerd door het Architectenbureau Arcas (architecten T. en B. Chielens), met behoud van de monumentale voorgevel, terwijl binnen een totaal nieuwe infrastructuur wordt uitgetekend. Er komt een nieuwe uitbouw aan de hoofd- en zijvleugel en de bijgebouwen aan de westzijde worden afgebroken. De officiële inhuldiging van het gerenoveerde gebouw heeft plaats op 4 september 1988 en herbergt thans de "Academie voor Muziek en Woord Knokke-Heist".

Beschrijving

Het voormalige "Grand Hôtel de la Couronne" (zie opschrift westgevel) is opgetrokken in eclectische stijl met neo-Vlaamse renaissancegetinte stijlkenmerken. L-vormig complex met monumentale gevel aan de straatzijde, vrijstaand aan westzijde. Aan oostzijde overbouwde dienstingang die toegang geeft tot achtergelegen koer. Hoofdvolume is een breedhuis van zeven traveeën en drie bouwlagen onder pannen zadeldak. Vier smalle dakkapellen met verzorgd houtwerk onder leien zadeldak met wolfeinde; verdwenen topstukken. Voorheen diverse hoge schoorsteenpartijen. Imposant bakstenen gebouw met speklagen in natuursteen, afgeboord door houten kroonlijst op consoles; verder opvallend gebruik van arduin voor gevelornamentiek (diamantkoppen). Hoge sokkel in gevoegde breuksteen. Risalietgevel met midden- en zijrisalieten verticaal geleed onder topgevels met arduinen frontonbekroning en vazen; centrale topgevel meer uitgewerkt, zie vleugelstukken en bekronend hoofdgestel. Doorlopende arduinen dorpels gaan over in cordonlijsten. Veelkleurige baksteen in mozaïekpatroon in borstweringen onder muuropeningen op de bovenverdiepingen. Smeedijzeren sierankers. Brede spitsbogige muuropeningen, breder in de zijrisalieten en op begane grond gevat in brede spitsbogige nissen op pilasters; geblokte ontlastingsbogen. Kruiskozijnen in zijrisalieten op de bovenverdiepingen. Vernieuwd schrijnwerk. Op eerste verdieping balkons in arduin met sierlijke smeedijzeren leuning tussen kleine arduinen pijlers. Oorspronkelijk is de begane grond voorzien van drie ingangen; vrij snel na de bouw worden de zij-ingangen verbouwd tot raamopeningen en doet de centrale ingang dienst als hoofdingang. Huidige ingang in tweede linkertravee met nieuwe deur in portiek.

Zeer sobere achtergevels in geelbruine baksteen, onder kroonlijst met overhoekse bakstenen fries; getoogde muuropeningen. Nieuwe uitbouwen aan noord- en oostvleugel. Behouden oorspronkelijke oostvleugel met muuropeningen gevat per travee in doorlopende rechthoekige nis en onder I-profielen; smeedijzeren sierankers. Sporen van deze gevel ook binnen nog zichtbaar.

Het interieur is volledig vernieuwd bij de renovatie van 1986-1988.