Herenhuis in eclectische stijl gebouwd in opdracht van Louis de Hasque, naar een ontwerp door architect Louis De Vooght uit 1912. De bouwheer was vermoedelijk een jongere zoon van de handelaar en industrieel Alexander de Hasque, eigenaar van de suikerraffinaderij Raffinerie de Hasque. Mogelijk was hij na de Eerste Wereldoorlog ook vennoot in het familiebedrijf samen met zijn broers, waarvan de oudste, Joseph de Hasque, tot katholiek volksvertegenwoordiger en later senator werd verkozen. Ongeveer gelijktijdig met het hotel de Hasque, ontwierp en bouwde De Vooght even verderop in de straat ook zijn eigen woning met atelier, een naar type en stijl erg verwant gebouw. Tien jaar later volgde nog het iets bescheidener hotel Delhaye. De drie woningen beantwoorden aan het type van de stadsvilla in halfopen bebouwing, dat in deze wijk was voorbehouden voor de grotere bouwpercelen.

Het hotel de Hasque heeft met de eigen woning De Vooght een monumentale vormgeving gemeen, die neo-Vlaamse-renaissance- en neotraditionele stijlkenmerken vermengt. De architectuur is representatief voor het vroege werk van De Vooght, uit de periode vóór de Eerste Wereldoorlog. De architect vatte zijn zelfstandige loopbaan kort vóór de eeuwwisseling aan, en bleef gedurende het gehele interbellum actief onder meer als ontwerper van kerkgebouwen. Het compacte rechthoekige gebouw telt drie traveeën aan de straat en vier bouwlagen, waarvan de bovenste deels is uitgewerkt als een pseudo-mansarde (leien). In 1922 werd achteraan op het perceel een tuinpaviljoentje opgetrokken, waarvoor De Vooght opnieuw de plannen tekende.

De woning kenmerkt zich door een imposant volume, opgetrokken in rode baksteen doorspekt met natuursteen, op een arduinen plint. Waar het straatfront een regelmatige ordonnantie met rechthoekige vensters vertoont, is de zijgevel eerder gesloten van opbouw. De lijstgevel wordt doorlopend geleed in horizontale registers, nadrukkelijk belijnd door de geprofileerde pui- en waterlijst, het klassieke hoofdgestel en een blinde attiek. Symmetrisch van compositie ligt het accent in de voorgevel op het middenrisaliet, dat doorloopt in een door schoorstenen geflankeerd dakvenster met een rondboogtweelicht. Een oplopende driezijdige erker met balkon markeert de begane grond en de bel-etage, een topstuk met voluten, jaarstenen ANNO 1912 en een driehoekig fronton bekroont het dakvenster. In de zijgevel met een vooruitspringende en hoger opgetrokken achterbouw, verlevendigen het afgeschuinde inkomportaal, het brede venster van de traphal, een schoorsteen en een opvallende rij voluutconsoles het massieve muurwerk. Behouden bleef het houten schrijnwerk van de deur en vensters, evenals het smeedijzeren voortuinhek.

Het herenhuis beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning gericht op een welstellende levensstijl, met gescheiden ontvangstruimten, privé-vertrekken, dienstlokalen en -circulatie. Een ruime traphal met staatsietrap in het centrum van de woning, deelt de plattegrond over de eerste twee bouwlagen op, ontdubbeld door de diensttrap. Volgens de bouwplannen omvat de lage begane grond verder de vestibule met een spreekkamer, vooraan de keuken, en achteraan het kantoor waarbij een 'cabinet' en een kluis aansluit. Op de bel-etage wordt de traphal aan de straatzijde geflankeerd door de eetkamer die zich over de volledige breedte van de woning uitstrekt, en aan de tuinzijde door het salon en de office. Vier slaapkamers en een badkamer nemen de tweede verdieping in, vier overige slaapkamers en een bergruimte de derde verdieping, beide bereikbaar via de diensttrap.

Het tuinpaviljoen vormt een bescheiden, tegen de hoek van de tuinmuren aangebouwde constructie van één bouwlaag onder een zadeldak. Het afgeschuinde hoekportaal wordt gemarkeerd door een driehoekig fronton.