Van Carmersstraat naar Snaggaardstraat, gekasseide straat met recht tracé . Huidige straatnaam reeds in 1360 vermeld en verwijzend naar de hier wonende speellieden en muzikanten. In de jaren 1360 verwierf het stadsbestuur gronden om deze straat recht te trekken en te verbreden.

Reeds ten tijde van Marcus Gerards (1562) wordt de westzijde van de straat ingenomen door de zijgevel van het hoekpand Carmersstraat nummer 71 en een tuinmuur, die nu hoort bij het Engels klooster. Overwegend woonhuizen, behalve nummer 21 voorzien van laadluik. oostzijde ingenomen door zowel breed- als diephuizen van twee à drie traveeën en één à twee bouwlagen. Bebouwing opklimmend tot 16de of 17de eeuw, doch overwegend getypeerd door constructies uit de tweede helft van de 19de eeuw tot de eerste helft van de 20ste eeuw met eenvoudige bakstenen lijstgevels, soms opgevat als een eenheidsbebouwing zoals nummers 21-37 met enkelhuizen volgens spiegelbeeldschema. Het 19de-eeuwse uit- zicht gaat soms terug op een oude kern zoals nummer 49 met bewaarde ontlastingsbogen. De meer uitgewerkte gevels vallen op door het gebruik van geglazuurde baksteen en/ of de muizentandlijst onder de kroonlijst zie nummers 5-7 (1938), nummer 9 (1934), nummers 11-13 (1934), nummer 19 (1926), nummers 23-37.