Straat met een quasi recht tracé vanaf de Oude Wijnendalestraat tot aan de Zeeweg/ Aartrijkestraat. Tracé als dusdanig reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778), midden het "B(ois) Verloren Cost", in eigendom van de heer van Wijnendale. Het gebied "Verloren Cost" in het noordoosten van Torhout wordt historisch gekenmerkt door schrale grond, weinig geschikt voor landbouwdoeleinden, en ook door de ontginning van veldsteen.

In 1570 noemt de Steenveldstraat de "straete van 't Makevelt te Bruggewaert" en in 1700 "Heerwegh naer Brugghe". De benaming "Steenveldstraat" is afgeleid van het toponiem "Steneveld", wat wijst op de ontginning van veldsteen in deze gronden. In 1700 staat het veld- en bosgebied tussen Steenveld- en Warandestraat bekend als "Steene". In 1798 wordt het gebied van 45 ha aangeslagen als nationaal goed. Van 1806 tot 1817 beheert het weldadigheidsbureau van Torhout het veldgebied. In 1820 wordt het veld in twee delen verkocht met het oog op de landbouwontginning en ook de aanplant van sparrenbossen. Op dat moment wordt er nog steeds veldturf gestoken die door arme mensen als brandstof wordt gebruikt. De Gentse grootgrondbezittersfamilie de Potter koopt het grootste deel van de gronden. De huidige benaming van de straat dateert van circa 1850. Van 1861 tot 1904 zijn er heel wat steenbakkerijen en steenovens op de hoek met de Zeeweg. Tot circa 1889 wordt nog veldsteen ontgonnen voor het onderhoud van een aantal wegen.

Typerend voor het begin van de straat ter hoogte van de Aartrijkestraat/ Zeeweg is het kleine gehucht "Drie Koningen" met Sint-Jan-Berchmansschool van circa 1893 (zie infra, Steenveldstraat nummer 2) en kerk Sint-Jozef Arbeider (zie infra, Steenveldstraat nummer +4) van 1963-1964, naar ontwerp van architect R. Schotte (Doornik). Voor de bouw van de kerk is er echter geen gehucht rond de school. De zogenaamde "pachthoeve Lagrou" (zie infra, Steenveldstraat nummer 1/ Zeeweg/ Aartrijkestraat) wordt circa 1890 gebouwd door de familie de Maere, eigenaars van het zogenaamde "Kasteel d'Aertrycke" (Zeeweg nummer 42). De overige bebouwing van dit gehucht dateert uit het laatste kwart van de 20ste eeuw. Vanaf 1968 wordt het gebied tussen de Steenveldstraat en de Zeeweg (voormalige kleiputten) verkaveld, als de zogenaamde "veldwijk".

Het westelijke deel van de Steenveldstraat wordt nog gekenmerkt door landbouwgebied met rechtlijnige lanenstructuren, ontgonnen vanaf de tweede helft van de 19de eeuw. De hoeve "Verloren Cost" (zie infra, Steenveldstraat nummer 23) en de hoeve van 1939 op nummer 25 zijn voormalige eigendommen van de familie de Potter d'Indoye. Laatst genoemde hoeve dateert slechts van 1939 met belangrijke uitbreiding in 1949. Huis met deels bewaarde witgeschilderde baksteenbouw en bewaard beluikt houtwerk; voorliggende weide met boomgaard. In de jaren 1950 richt de familie de Kosto-melkfabriek zie de weiden met koeien. In 1987-1988 wordt de fabriek gesloopt.