Tussen Sint-Andriesstraat en Steenbergstraat. Volgens Thijs kocht de stad circa 1528 de nodige gronden van het gesloopte augustijnenklooster (zie bouwgeschiedenis van Sint-Andrieskerk) om de Pompstraat te verlengen tot aan de kerk. Hieruit kan men afleiden dat het westelijk deel toen al bestond. De vroegere benaming was Sint-Andriesstraat; beide namen gaan terug op een publieke pomp met zuil bekroond met Sint-Andriesbeeld (verdwenen in 1904). De verbreding van de straat dateert van 1882, als onderdeel van het saneringsplan Pierquin voor heel de omgeving van de Nationalestraat.

De nummers 25 tot 31 vormen een uitsprong op de rooilijn; nummer 27 met bewaarde binnenblokbebouwing: smalle gang met vier huisjes uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; nummer 31 enige huis met sporen van oudere kern: ankers met gekrulde spie. Voorts afwisseling van bebouwing uit het vierde kwart van de 19de eeuw (met eenheidsbebouwing tussen Sint-Andries en Franckenstraat en vrij gave gevelwand nummers 22 tot 30, laatst genoemde met kleurig geschilderde houten puien) en overwegend bakstenen lijstgevels uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Tussen Sint-Andriesstraat en Rijke Beukelaarstraat, breed bakstenen gebouw van de vroegere Drukkerijen De Vlijt met sterk horizontaal ritme uit de vroege jaren 1960.