Het projectgebied dat door de initiatiefnemer ontwikkeld wordt, is ca. 1396 m2 groot. Twee huizen langs de zijde van de Brusselsestraat, de panden nummer 77 en 79, worden verbouwd en achter deze huizen komt een nieuwbouw.

De bij de opgraving aangetroffen muren en structuren op het eerste aangelegde vlak kunnen gerelateerd worden aan de weergave van deze zone op 19de-eeuwse kadasterkaarten. Wellicht werden achter het hoekhuis Brusselsestraat 77 resten van de blauwververij aangetroffen die na 1797 ingericht werd (mogelijk in de voormalige bierbrouwerij). De situering van enkele muren stemt overeen met deze op de kadasterkaart van 1813. Verder zijn enkele muren te herleiden tot de weergave van de zone op de kadasterkaart van 1850. Wellicht werd in de werkput aan de kant van de Brusselsestraat een voormalige westelijke buitenmuur aangetroffen en tuinmuren.

Enkele andere muren en structuren zijn stratigrafisch ouder dan de traceerbare muren op beide 19de-eeuwse kadasterkaarten. In de werkput bezuiden het hoekhuis Brusselsestraat 77, opgegraven tot in de natuurlijke bodem, werden enkele oudere, parallel lopende, noordoost-zuidwest georiënteerde muurfragmenten aangesneden. Op basis van de diepte waarin deze zich bevonden, kan worden afgeleid dat deze niet gelijktijdig waren. De bewaringstoestand van de muren bemoeilijkt echter de interpretatie; mogelijk betreft het oude tuin/perceelsmuren. Mogelijk werd tevens een oude kademuur van de Dijle aangetroffen.

Ook in de werkput aan de zijde van de Brusselsestraat werden zowel op het eerste als op het tweede vlak muren en structuren aangesneden die stratigrafisch ouder zijn dan de muur die als de voormalige westmuur van het pand ter hoogte van Brusselsestraat 77 wordt geïnterpreteerd. Mogelijk betreft het resten van de bewoning zoals deze zeer schetsmatig op de Ferrariskaart en overige historische kaarten is weergegeven. In deze zone werd slechts tot ca. 80 cm onder maaiveld afgegraven, waarbij de natuurlijke bodem zeker niet bereikt was.

De positie van de muren S1 en S59 valt samen met de weergave van het langgerekte gebouw in de zone achter het huidige hoekhuis Brusselsestraat 77 en ten westen van de Dijle op de kadasterkaart van 1813. Wellicht betreft het resten van de blauwververij die na 1797 ingericht werd (mogelijk in de voormalige bierbrouwerij). Dit gebouw is ook nog afgebeeld op een grondplan uit 1848. Op dit grondplan is het langgerekte gebouw in twee opgedeeld en staat er teinturerie in vermeld. Ook op een plan van 1856 staat het gebouw afgebeeld; pas op een kadastermutatieplan uit 1903 is het verdwenen. In de zuidgevel van het thans nog bewaarde deel van het hoekhuis zijn wellicht nog ten dele de opstaande zijmuren van de voormalige achterbouw bewaard. Tevens is de impressie van een schouw zichtbaar. In de achterbouw werden vijf paren van rechthoekige structuren opgegraven, mogelijk sokkels in functie van de ambachtelijke activiteiten. Mogelijk stonden er kuipen opgesteld op deze sokkels. Een ronde constructie ten zuiden van deze rechthoekige structuren fungeerde wellicht als reservoir voor vloeistof.

Mogelijk zijn de opgegraven resten van bebouwing die ouder zijn dan deze op de 19de-eeuwse kadasterkaarten toe te wijzen aan bebouwing die ingeschetst is op de Ferrariskaart. De aangetroffen resten zijn echter eerder schaars en fragmentarisch: in de werkput aan de zijde van de Brusselsestraat werd slechts tot op -80 cm onder maaiveld verdiept en in de zone achter het hoekpand nr. 77 waren de resten sowieso schaarser en meer verstoord door de 19de-eeuwse bebouwing.