Het betreft de oudste kartuizerstichting (1314-1783) in België, in 1314 gesticht door Walter II, heer van Edingen. Het klooster bevindt zich op een boogscheut van de parochiekerk van Herne, ter plaatse van een vermoedelijk 9de-eeuws hofkerkje, is opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw en was een drukbezocht bedevaartsoord. Geënt op een primitieve hofkern ontwikkelde het kartuizerklooster van Herne een enigszins afwijkende typologie, waarvan sinds de opheffing in 1783 nog substantiële overblijfselen binnen een vrijwel intacte omschrijving bleven bewaard.

• het 1716 gedateerd poortgebouw met klein gastenkwartier (camera mulierum) met poortdoorgang bekroond door een beeldnis met de Heilige Bruno en aansluitende restanten van de kloosterommuring zijn de meest representatieve en in- en uitwendig gaaf bewaarde component van de kloostersite. Het is uitgevoerd in de vorm van een tweelaags en zeven traveeën tellend, ondiep breedhuis in zogenaamde traditionele bak- en zandsteenstijl met overkragend, op fraaie daklijstbalkjes rustend zadeldak, en wordt gekenmerkt door een laatbarokke detaillering terwijl onder meer de ontlastingsbogen met alternerend gebruik van baksteen en blauwe hardsteen wijzen op een Henegouwse beïnvloeding.
• de 1705 gedateerde langsschuur (35 bij 12 meter) is opgetrokken in baksteen met verwerking van blauwe hardsteen en zandige kalksteen en is voorzien van een rondboogpoort, kleine muuropeningen met negblokomlijsting, houten diefijzers en van een indrukwekkende kapconstructie van acht spanten. De atypische inplanting te midden van de kloostergebouwen houdt verband met de historische evolutie van hofkerk naar kartuizerklooster. Dit wordt bevestigd door de circa 1,6 meter dikke noordwand in schistblokken en zandige kalksteen voorzien van druiplijsten en een groot rondvenster – de zuidwand van de minstens tot het begin van de 13de eeuw opklimmende Onze-Lieve-Vrouwkapel waartegen de “horreum antiquum” werd aangebouwd.
• de in een 19de-eeuws hoevecomplex geïncorporeerde ruime, overwelfde kelders als substantieel relict van de keuken en de woning van de procurator in het "klein klooster".
• de tot rijwoningen verbouwde monnikencellen en aangrenzende kloostergang als sprekend relict en waarvan diverse bouwsporen verwijzen naar de oostvleugel van het 'groot klooster'.
• de inwendig aangepaste brouwerij, een éénlaags, rechthoekig volume opgetrokken in baksteen met gebruik van zandige kalksteen voor plint, hoekkettingen, kroonlijst en rechthoekige en rondboogopeningen waarvan de inplanting, parallel met de voormalige visvijvers refereert aan de bedrijfszone op de zuidgrens van de kloostersite.
• de ondergrondse relicten van de kloosterkerk met bijhorende begravingen en de aanpalende kloostergebouwen omwille van de vrij goede bewaringstoestand van de archeologische sporen, de garantie voor blijvende conservatie en het potentieel als bodemarchief voor toekomstig onderzoek.