De bescherming als monument omvat de parochiekerk Sint-Paulus met inbegrip van het interieur en het meubilair. De toren en het koor van de parochiekerk werden al op 15 december 1942 als monument beschermd.

In het beschermingsdossier wordt de architectuurhistorische waarde van de parochiekerk als volgt gemotiveerd: het driebeukig schip uit de laatgotische periode, verbouwd in de 17de eeuw, het in de begin van de 20ste eeuw in neogotische zand- en baksteenstijl verruimd schip met nieuwe gevels en zijbeuken met dwarse zadeldaken, en in neogotische stijl verbouwd transept. De motivering van de kunsthistorische waarde klinkt als volgt: het interieurmeubilair, namelijk de communiebank uit het van de 17de eeuw, het hoofdaltaar uit de 17de eeuw, de 17de-eeuwse koormuurbeschotten, het laat 17de-eeuwse koorgestoelte, het schilderij van Lucas d'Heere, voorstellend de kruisiging, van 1565, het schilderij van N. de Liemaecker uit de eerste helft van de 17de eeuw voorstellend Onze-Lieve-Vrouw met kind, het schilderij van L.A. Verschraeren uit het midden van de 18de eeuw, voorstellend Onze-Lieve-Vrouw met Heilige Dominicus en het schilderij van J.B. Neckens uit de 17de eeuw, voorstellend de bekering van Sint-Paulus.