De woning Goffaerts is middels zijn architect Joris Helleputte (1852-1925) en bewoners Camille Goffaerts (1863-1914) en Victor Parrein (1885-1966) -allen nauw verbonden met de geschiedenis van de Belgische Boerenbond - representatief voor de architecturale productie binnen de katholieke zuil in Vlaanderen op het einde van de 19de eeuw. Daarnaast is de woning Goffaerts een belangrijk relict van de basisbebouwing aan de Kapucijnenvoer en heeft ze via de laatste bewoners van het huis, de Zusters van Liefde, ook een historische band met de tegenoverliggende ziekenhuissite in Leuven.

De woning Goffaerts, op de gevel "1895" gedateerd, is een herkenbaar en representatief voorbeeld van een stedelijk burgerhuis uit het einde van de 19de eeuw, opgevat als een half-vrijstaande woning van twee bouwlagen en vier traveeën onder een complexe dakstructuur en gericht op een ruime stadstuin met aanleg uit de jaren 1950 en oudere aanplant, van het openbaar domein gescheiden door middel van een bakstenen tuinmuur met houten poorten. Gebouwd in een neogotische vormentaal en gekenmerkt door een kwaliteitsvol en kleurrijk materiaalgebruik is de woning Goffaerts representatief voor het profane oeuvre van architect Helleputte, één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de door de Sint-Lucasscholen geïnspireerde neogotiek in België op het einde van de 19de eeuw. Het samengaan van het neogotische exterieur met de bewaarde neogotische interieurelementen, de behouden planindeling en structuur van moer- en kinderbalken, en de bewaarde relatie tussen de half-vrijstaande woning en de stadstuin, verlenen aan het geheel een belangrijke ensemblewaarde.
De in 1929 gerealiseerde uitbreiding aan de zuidzijde van de woning werd met respect voor het neogotische ensemble ontworpen door Albert Van huffel (1877-1935) en vormt, met vage referenties naar de art deco en het modernisme, een bescheiden toevoeging aan het geheel, uitwendig duidelijk afleesbaar en inwendig pretentieloos in het interieur geïntegreerd. Hetzelfde geldt voor de in de jaren 1950 toegevoegde veranda achter de oorspronkelijke tuinkamer.

De woning Goffaerts, als totaalconcept ontworpen door Joris Helleputte, bewaart nog oorspronkelijke interieurelementen, waaronder mozaïek- en terrazzovloeren, decoratieve muurschilderingen (onder een recentere afwerkingslaag) in traphal en tochtportaal, op de schouwboezems van salon en eetkamer en op de zuidelijke wand in de tuinkamer. Ook de monumentale bordestrap met trappalen, de sobere gepolychromeerde diensttrap en het smeedijzeren hang- en sluitwerk van de ramen bleef bewaard. De integratie van sculptuur en figuratieve muurschilderingen, allicht van de hand van respectievelijk beeldhouwer Benoit Van Uytvanck - waarmee Goffaerts op dat moment geassocieerd was - en decoratieschilder Oscar Algoet (1862-1936), maakt van het interieur van de woning Goffaerts een representatieve getuige van de neogotische kunstproductie in Leuven in de omgeving van architect Helleputte.

Het open zicht op de half-vrijstaande neogotische woning en op de ruime stadstuin met bakstenen tuinmuur, de daar over hangende, gekandelaarde linde en de monumentale witte paardenkastanje achteraan in de tuin, verlenen aan de woning Goffaerts niet alleen een prominente contextwaarde maar ook een esthetische waarde binnen het straatbeeld van de Kapucijnenvoer.