Steenweg vanaf het kruispunt Randweg - Baronielaan - Brouckenstraat met licht gebogen zuidwaarts verloop tot aan de grens met de gemeente Ingelmunster, alwaar verdergezet als Meulebekestraat. Samen met de Randweg onderdeel van de provincieweg Ingelmunster - Tielt (N 399).
Op een kaart bij het landboek van 1654-1656 wordt de "straete naer Iseghem" weergegeven met enkele verspreide hoeves erlangs en centraal doorkruist door de Oude Devebeek.

Bij de diverse wegenis- en infrastructuurwerken tijdens het Oostenrijkse bewind ter verbetering van de verbinding met de nabijgelegen dorpen en steden, wordt in 1751 een nieuwe brug gebouwd langs de straat naar Ingelmunster en in 1775 de huidige steenweg aangelegd, weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778) met aan de noordzijde omzoming door bomen. Een kaart van 1787 toont dat de steenweg slechts gedeeltelijk geplaveid is; het duurt tot 1820 vooraleer de weg volledig gekasseid zal zijn.

De Ingelmunstersteenweg wordt gebruikt als invalsroute door de eerste Franse troepen die op 19 juni 1794 vanuit Ingelmunster de dorpskern van Meulebeke binnenvallen.

Op de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt de weg aangeduid als onderdeel van de "Kalsyde van Ingelmunster naer Thielt" of "Weg van Ingelmunster naer Thielt", waar vanaf 1828 de jaarlijkse paardenmarkt wordt gehouden. Op de kaart van P. Vander Maelen (1850) worden "Cabaret Den Haezenwind" en een "Barrière" aan de grens met Ingelmunster weergegeven.

In 1867 neemt de West-Vlaamse provincieraad de weg Tielt - Meulebeke - Ingelmunster over als provincieweg en in 1881 wordt het tracé van de steenweg, net als dit van de huidige Baronielaan, verbreed en rechtgetrokken.

In de 19de en het begin van de 20ste eeuw zijn hier enkele herbergen gelegen, onder meer "Den Casino", "De Drie Linden", "La Belle Vue", "Den Haezewind", "De Kamslagerij", "De Veloclub" en "Het Lusthof", ook gekend als "Vondels Lusthof", waarvan de meeste uitbatingen in de loop der tijd zijn stopgezet en/of gesloopt.

In 1909 wordt langs de Ingelmunstersteenweg de velodroom van Conrad Lietaert geopend, die wellicht reeds bij het begin van de Eerste Wereldoorlog in onbruik raakt. Tijdens deze oorlog wordt aan de zuidzijde van de steenweg de "Flugplatz Meulebeke" ingericht, een commandopost op het Duitse vliegveld in Ingelmunster gelegen in een weide naast de *historische hoeve "d'Heerlijkhede van Deefakker" (zie Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Ingelmunster, Meulebekestraat nummer 112).

In 1948 registreert het kadaster nogmaals een rechttrekking en verbreding van het tracé.
Met de openstelling van de nieuw aangelegde Randweg in 1981 krijgt de Ingelmunstersteenweg een nieuwe noordelijke verbinding als onderdeel van de provincieweg Tielt - Ingelmunster.

Woon- en agrarische functie. Door bomen omzoomde steenweg met deels bewaarde kasseibestrating, brug over de Oude Devebeek en restant van ouder trace als verbinding met de Krekelstraat aan de zuidzijde. Aan de westzijde, verspreide hoeves met losstaande bestanddelen, waarvan enkele gelegen zijn op een site die reeds weergegeven is op het landboek van 1654-1656 (zie nummer 2); nummer 4, gerenoveerde hoeve.

Restanten van 19de- en 20ste-eeuwse eenlaagsbebouwing, onder meer enkele voormalige herbergen. Nummer 12, voorheen "Het Lusthof" en later ook gekend als "Vondels Lusthof", thans "Restaurant 't Lusthof", vrijstaande grijsgeschilderde baksteenbouw onder schilddak (zwartgeglazuurde mechanische pannen) met nieuwe dakkapellen en gewijzigde muuropeningen. Nummer 14, voormalige herberg met verankerd roodbakstenen parement en geelbakstenen segmentboogstrekken onder zadeldak (nok evenwijdig met straat; mechanische pannen); gewijzigde en gedichte openingen.

Aan de oostzijde van de steenweg strekt zich het domein uit van het Sport- en Recreatiecentrum Ter Borcht (nummers 11-13) en van het Vrij Instituut voor Lichamelijke Opvoeding (V.I.L.O.), ingericht op het *kasteeldomein Ter Borcht met hoofdtoegang vanaf de Baronielaan en tweede toegang vanaf de Ingelmunstersteenweg (zie Baronielaan nummers 27-29).

Aanvullende, vrijstaande eengezinswoningen in tuin daterend uit de tweede helft van de 20ste eeuw.
Nummers 7-9, vrijstaand bedrijfsgebouw met parking, gebouwd naar ontwerp (1976) van architect Ferdinand Vergote (Meulebeke). Haaks op de straat ingeplant complex van twee bouwlagen onder plat dak, getypeerd door gesloten onderbouw met bakstenen parement en bovenbouw met smal, omlopend vensterregister tussen gekartelde gevelbekleding en grote overkraging op pijlers aan de straatzijde.