Voormalige verblijfplaats der maricolen, een vereniging van "godsvruchtige dochters" belast met het onderwijs en gesticht in 1722 door de toenmalige pastoor van Gestel, Ambrosius Van den Bosch.

Neotraditioneel hoevecomplex, van circa 1904, in kern opklimmend tot het derde kwart van de 18de eeuw. Tuin ten noorden, begrensd door bakstenen muur aan de zijde van het Lambertusplein.

Oorspronkelijk een woonstalhuis met schuur ten westen en bijgebouw (stal) ten noordwesten. Eerstgenoemde recent omgevormd tot twee woningen; schuur afgebroken in 1983. Aan noordzijde onderkelderd en verankerd bakstenen gebouw van zeven traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (nok evenwijdig aan de straat, Vlaamse pannen) met aan noordzijde haaks aanbouwsel van 1904 onder zadeldak (Vlaamse pannen); omlopende bakstenen sokkel met gecementeerde afzaat en bewaarde zandstenen hoekblokken. Voorts gecementeerde muurbanden. Beluikte steekboogvensters op arduinen lekdrempel (aangepast in stal); boog met gecementeerde sluit- en hoekstenen. Sporadisch rondbogige of vernieuwde rechthoekige openingen.

Oostelijke zijpuntgevel met overhoeks geplaatst topstuk, muurvlechtingen en centrale rondboognis met oorspronkelijk gepolychromeerd beeld van de patroonheilige Sint-Lambertus op sokkel met jaartal 1764.

Noordoostelijke hoek met achtzijdig arkeltorentje onder leien naaldspits. Aan noordzijde mooie rechthoekige deur in neo-Vlaamserenaissance-stijl onder ijzeren I-balk met rozetmotief.

Noordoostelijke hoek van haaks aanbouwsel: vierkante toren van twee bouwlagen onder leien tentdak; steigergaten en jaartal 1904 van zwarte en gele baksteen. Ten noordwesten eenvoudige stal, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw met gelijkaardig uitzicht.