Pastorie van 1902 in een gedeeltelijk ommuurde tuin van 38,50 are met restanten van de oorspronkelijke beplanting.

Tot omstreeks 1900 woonde de pastoor van Bever in een vrij bescheiden huis op het dicht bebouwde pleintje rond de Sint-Martinuskerk. Het hele pastoriegoed (de Primitieve percelen sectie A nummers 718 en 719) besloeg nauwelijks 18 are. De nieuwe pastorie werd opgetrokken op een ruimer (38,50 are), driehoekig perceel aan de overzijde van de steenweg naar Geraardsbergen. Een bestaand huis werd afgebroken. In de plaats kwam een ruim, bakstenen gebouw, twee verdiepingen hoog, vijf traveeën breed, onder een laag zadeldak, met arduinen kordons en negblokken, de vensters van de verdieping onder blinde rondbogen, die van de benedenverdieping met spitsboogjes.

De tuin omvatte twee percelen: het ommuurde, bijna vierkante perceel rond het pastoriegebouw (nummer 172a) en extra muros de met hoogstammige bomen beplante punt van de driehoek (nummer 172b), momenteel een openbaar plantsoentje. Zowel de architectuur van het gebouw (symmetrisch dubbel huis met zadeldak, het 'vivre entre cour et jardin') als de indeling van het pastoriegoed zijn bijna archetypisch, kenmerkend voor de meeste pastorieën die sinds de 17de eeuw werden gebouwd. Ook de typische dualiteit die veel pastorietuinen kenmerkte is aanwezig: de dikwijls ommuurde moes- en bloementuin ('nut en sier') versus het 'pastoorsbosje' of de 'warande van de pastoor', vanaf circa 1850 vaak opgesmukt tot sierbos met, zoals hier, bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') en taxus (Taxus baccata). Tot de oorspronkelijke beplanting behoren waarschijnlijk ook de vijf, in rij aangeplante zomerlinden (Tilia platyphyllos) binnen het ommuurde gedeelte.

Merkwaardige boom (opname 22 mei 2001)

• 2. bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') 394(stamomtrek gemeten op 130 cm hoogte)