In 1803 werd door Napoleon de aanleg van een dok met tijsluis en voorhaven ten noorden van de stad Antwerpen en van 1.500 meter kaai aan de Schelde bevolen. Nog tijdens de bouw in 1808, werd de voorhaven omgevormd tot dok, zodat respectievelijk in 1811 en 1812 Bonapartedok (148 m x 175 m) en Willemdok (180 m x 369 m) konden worden ingevaren. Het dok op linkeroever, waarvan de aanleg op 25 september 1809 werd verordend, is nooit gerealiseerd. Tussen 1856 en 1860 werd verder stroomafwaarts, buiten de toenmalige vestingen een groter dok aangelegd (140 m x 500 m); het is het middendeel van het huidige Kattendijkdok.

Gedurende bijna tien jaar bleven beide dokcomplexen, elk met één sluis, afzonderlijk bestaan tot de 16de eeuwse vestinggordel die ertussen lag mocht verdwijnen. Het Kattendijkdok werd door een zuidwaartse verlenging met 220 m en de aanleg van het Verbindingsdok in 1869 met de zogenaamde Oude Dokken verbonden.

Bonapartedok en Willemdok werden tot 1903 respectievelijk 'Klein Dok' en 'Groot Dok' genoemd. De dokken werden ontworpen en aangelegd in 1803-12 door ir Mengin ingevolge decreet van 26 juni van Napoleon. De oriëntering is nauwkeurig west-oost. De 5 meter hoge gedenkzuil aan de Veurnekaai, uit rood graniet met brons door stadsbouwmeester Alexis Van Mechelen en beeldhouwer Jan Baptist Kerckx, herdenkt de verdoping tot de huidige namen, honderd jaar nadien: Napoleon die het bevel gaf tot het graven van Antwerpens eerste twee besluisde dokken en koning Willem I, die ze in 1815 aan de stad schonk.