De parochiekerk in regionalistische stijl met neogotische reminiscenties werd in 1953 gebouwd in opdracht van pastoor Victor De Vadder, die slechts 10 jaar eerder de hulpparochie Onbevlekt Hart van Maria had opgericht in Terbank (Heverlee). De bakstenen kerk met lichtbeuk, zijbeuken en vierkante klokkentoren heeft een rechthoekig, noordelijke georiënteerd koor. Het ontwerp voor de kerk is van de hand van Frans Vandendael. Vandendael was een erg actief als architect in Heverlee, alsook in de lokale politiek. Hij is gekend als ontwerper van burgerhuizen en voornamelijk van grote naoorlogse woonwijken in Heverlee (Park en Terbank). De kerk Onbevlekt Hart van Maria is een typerend voorbeeld van de regionalistische strekking in de vroege naoorlogse kerkenbouw, en sluit wat betreft het interieur in een versoberde vorm aan bij het baksteenexpressionisme van het late interbellum.

Historiek

In 1943 werd door kapelaan Victor De Vadder (1901-1992) de hulpparochie Onbevlekt Hart van Maria in Terbank (Heverlee) opgericht. Een jaar later werd een noodkerk ingericht in een schuur langs de Tervuursesteenweg (vandaag nummer 97 A), toen in eigendom van de familie De Coster. In opdracht van Victor De Vadder en naar ontwerp van architect Frans Vandendael werd in 1953 de bouw van de nieuwe kerk aangevangen. Op 24 juli 1955 werd het voltooide gebouw consacreerd. In 1975 bouwde Bernard Pels-D’Hondt een mechanisch orgel voor de kerk.

Beschrijving

De parochiekerk uit 1953 is ingeplant achter de rooilijn van de Tervuursesteenweg. Een halfrond plein tussen lage bakstenen muurtjes met ezelsrug leidt via een breed trappenbordes naar het rechthoekige plein voor de kerk, dat centraal is ingelegd met een kruisteken uit grijze steen. Het driebeukige gebouw samengesteld uit een brede hoge middenbeuk en smalle lage zijbeuken van zeven traveeën, heeft een rechthoekig koor dat naar het noorden gericht is. De middenbeuk en het koor zijn afgedekt met hoge, leien zadeldaken. De lichtbeuk is in elke travee geopend door een spitsboogvormig tweelicht. Aan de straatzijde rust de zuidelijk georiënteerde, bakstenen voorgevel op een natuurstenen plint. Het centrale spitsboogportaal wordt geflankeerd door twee kleinere spitsboogvormige zijportalen, die alle toegang geven tot de middenbeuk. De opgeklampte houten deuren hebben versierde zwarte smeedijzeren gehengen. Twee kleine spitsboogvensters met een natuurstenen lekdrempel in de uiterste traveeën verlichten telkens de zijbeuken. De bovengeleding van de puntgevel is opengewerkt door een spitsboogvormig vijflicht met natuurstenen lekdrempels, en de top door een rond venster. De nok wordt bekroond door een natuurstenen kruis. Boven de westelijke zijbeuk rijst een vierkante klokkentoren op onder een leien tentdak, aan drie zijden geopend met spitsboogvormige lancetvensters met een bakstenen lekdrempel. De topgeleding is aan elke zijde opengewerkt door drie spitsboogvormige galmgaten met elk drie galmborden en een natuurstenen lekdrempel. Deze zijn telkens gevat tussen sterk vooruitspringende bakstenen lisenen. Het tentdak is getopt met een windroos met windhaan op een bol.

Net zoals het exterieur werd voor het interieur geopteerd voor een erg sobere vormgeving. Baksteen werd als schoon metselwerk aangewend voor de opstanden van de midden- en zijbeuken. Het bepleisterde spitsbooggewelf wordt expressief geritmeerd door massieve bakstenen scheibogen. De zijbeuken en het doksaal openen zich via brede spitsbogen naar de middenbeuk. Een spitsbogig spaarveld waarin een gekruisigde Christus markeert de altaarwand in het koor.