Gelegen langs de IJzerdijk (amper enkele meters van de IJzer verwijderd), ter hoogte van de Jagersstraat, in de berm voor het woonhuis nummer 31.

Historische achtergrond

Na de IJzerslag bezetten de Belgen ter hoogte van Sint-Jacobskapelle de rechteroever van de IJzer, de Duitsers de overkant. Beide tegenstanders begonnen hun terreinen te versterken. Na een nachtelijke actie, eind december 1914, slaagden de Belgen erin een bruggenhoofd uit te bouwen op de linkeroever van de IJzer, op het bebost schiereilandje nabij de samenvloeiing van de Sparkenvaardeken en Waalevaardeken, ter hoogte van kilometer 19.500.

Eens dit bruggenhoofd uitgebouwd, versterkten de Belgen de rechteroever van de IJzer. Er werd voor de sector Nieuwkapelle voorzien om op een afstand van 600 meter versterkingen op te richten, met de IJzerdijk als bescherming. De Redoute Albert en Redoute Elisabeth, links en rechts van het bruggenhoofd en opgetrokken door de genie van de 2de Legerdivisie, waren tegen december 1915 een feit. Vanuit deze redoutes, versterkt met betonnen mitrailleurposten, konden ze het bruggenhoofd extra bescherming verlenen bij mogelijke vijandelijke acties.

Na de oorlog werden de Redoute Albert en Redoute Elisabeth opgenomen als Sites de Guerre. Van de Redoute Albert blijft vandaag de dag niets meer over, van de Redoute Elisabeth enkel nog wat betonnen restanten.

Kenmerken

Betonnen restanten in de berm langs beekje. Links van de oprit is onder meer over een lengte van circa 20 meter een muur bewaard, deels gegoten tegen een houten bekisting. Rechts de restanten van een constructie, opgetrokken uit kleine betonblokken. Ook het brugje over de beek is getooid met betonnen restanten.