Appartementsgebouw in art-decostijl opgetrokken in opdracht van de heren S., J. en A. Drezner, naar een ontwerp door de architecten Karel Van Riel en Maurice Janssens uit 1931. Met zijn zes verdiepingen was het appartementsgebouw Drezner de eerste hoge constructie in de Nerviërsstraat, die tot dan een homogeen beeld bood van voorname heren- en burgerhuizen in neoclassicistische of eclectische stijl uit de tweede helft van de 19de en het begin van de 20ste eeuw. Het perceel werd voordien ingenomen door een van de meest imposante hotels in de straat, een klassiek herenhuis met een middenrisaliet en balkon, gebouwd in opdracht van F. Nieberding-Numan naar een ontwerp door de architect Michel De Braey uit 1892.

Vanaf het begin van hun loopbaan omstreeks 1930 legden Van Riel en Janssens zich in het bijzonder toe op de eigentijdse woningtypologie van het flatgebouw. Tijdens de duur van hun associatie die stand hield tot in de oorlogsjaren, lieten zij zich in Antwerpen opmerken met een reeks standingvolle appartementscomplexen in zakelijke art-decostijl, zoals de "Central Park Residence" op de hoek van de Maria-Theresialei en de Quellinstraat. Het appartementsgebouw Drezner is hun vroegst gekende realisatie op dat vlak in Antwerpen, en een representatief voorbeeld van hun productie. Vanaf de jaren 1950 maakte Van Riel vooral naam met grootschalige bouwprojecten in de ziekenhuis- en de bedrijfsarchitectuur.

Het appartementsgebouw omvat een souterrain en zeven bouwlagen onder een plat dat. Opgetrokken met een structuur uit gewapend beton, ontleent het verzorgde gevelfront zijn expressie aan het materiaalgebruik en de discrete ornamentatie. De asymmetrie van de compositie wordt ondersteund door de gelaagde combinatie van witte natuursteen en gele Belvédère-baksteen in het parement. Voor het baksteenmetselwerk is de karakteristieke Dudokvoeg toegepast - dieperliggende lintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen. Doorgetrokken lekdrempels, tussendorpels en lateien, versterken het gestroomlijnde effect van de brede vensterregisters. Verder ligt de klemtoon van de compositie op de driezijdige erkerpartij, die oploopt over de bovenverdiepingen. Typisch zijn de gecanneleerde friezen die de basis van de erker en de gevelbeëindiging sieren, en het gelede profiel van de deuromlijsting en de plint. Verder beperkt het geveldecor zich tot kepertjes als accent van de waterlijsten, een motief dat ook het patroon van het geometrische art-deco-smeedwerk bepaalt van de keldertalies, het bovenlicht van het inkomportaal en een borstwering. Het oorspronkelijk stalen vensterschrijnwerk is vernieuwd, evenals de smeedijzeren inkomdeur.

De appartementen beslaan telkens de volledige verdieping, ontsloten door een traphal met lift. Uitgerust voor inwonend personeel en ruim van oppervlakte, beoogt het programma een bemiddeld bewonersprofiel. De L-vormige plattegrond groepeert in een doorlopende suite de hal, het tweeledige salon en de eetkamer met terras in het brede voorste gedeelte van het gebouw bij de straat. Het dienstcompartiment met office, keuken, terras en meidenkamer neemt een centrale positie in. De twee slaapkamers en de badkamer bevinden zich achteraan, verbonden door een lange gang. Het gelijkvloerse appartement boet aan ruimte in door de inkomhal en de conciërgewoning, die is opgesplitst over de begane grond en het souterrain. Dit laatste omvat verder de privé-kelders, de verwarmingsinstallatie en een stalling voor kinderwagens. De inkomhal is uitgevoerd met een wand- en vloerbekleding in marmer.