De oorspronkelijke kerksite werd geleidelijk uiteengerafeld: de oude pastorie verdween na de realisatie van de nieuwbouw, het bouwperceel evolueerde tot pleintje; de oude kerk werd omstreeks 1916 gesloopt, de vrijgekomen plaats werd door het kerkhof ingenomen. Daarmee is het kerkhof de enige component van de oude kerksite dat zijn oude plaats heeft kunnen behouden.

Kerk, pastorie en kerkhof bakenen nu een driehoekig plein af, dat het kruispunt vormt tussen de Bovelingenstraat, Gelindenstraat en Schoolstraat. Om de samenhang tussen de voorheen veel kernachtiger gegroepeerde componenten te benadrukken, werden vermoedelijk al snel de huidige afbakeningen gerealiseerd: het smeedijzeren inrij- en afsluithek van de begraafplaats is van dezelfde makelij als het voortuinhek van de pastorie. Ook het poorthekje, hier gevat tussen vierkante, monolithische hekpijlers met sokkel en geprofileerde deksteen van blauwe natuursteen is hetzelfde.

Het kerkhof, aan de andere zijden afgebakend met een bakstenen muurtje, bleef tot ver in de 20ste eeuw (misschien nog steeds?) in gebruik, en omvat verschillende ijzeren grafkruisen, alsook monumentalere grafmonumenten, waaronder dat van graaf Joseph de Borchgrave d’Altena.

Buiten het huidige kerkhof, in de tuin van de voormalige onderwijzerswoning (het enige restant van de oude dorpsschool), in de franje van de oude kerksite, bleef de vrij monumentale grafsteen bewaard van Jean Baptist de Borchgraeve d'Altena (+1684) en Catharina de Woelmont (+1717). De steen, die een alliantiewapen en acht kwartieren draagt, is mogelijk een restant van het oude kerkgebouw en/of ouder deel van het kerkhof.