Eerste bidplaats teruggaand tot de kersteningstijd en volgens overlevering gesticht door de Heilige Livinus. In 1230 verheven tot parochiekerk. De oude kerk zou, na ineenstorting van de toren in 1723, herbouwd zijn in 1724-1726 waarbij de toren werd uitgevoerd naar ontwerp van de Gentenaar J. Motte. Volgens een plan van 1778 opgemaakt naar aanleiding van de uitbreiding van de kerk (verbreden van de noordelijke zijbeuk) ging het om een driebeukige kerk met transept, kruisingstoren en vlak afgesloten koor en zijkoren. In opdracht van burgemeester markies van Rode, Rodriguez de Evora y Vega, werd in het tweede kwart van de 19de eeuw een nieuwe kerk opgericht naar ontwerp van de Gentse architect Louis Minard. De nieuwe kerk werd opgericht op de plaats van de oude met behoud van de vroegere kruisingstoren in de nieuwe voorgevel (ten oosten); de kerk werd nu naar het westen in plaats van naar het oosten georiënteerd en waarschijnlijk werd afbraakmateriaal van de oude kerk hergebruikt.

Eerstesteenlegging in 1827, inwijding van de kerk in 1830. Westelijk georiënteerde kerk met achterliggend ommuurd kerkhof. Eenvoudige driebeukige hallenkerk met gedeeltelijk ingebouwde oosttoren. Halfrond eindigend koor ingeschreven in een vijfzijdige sluiting. Sacristie in de zuidelijke kooroksel, bergplaats met vroegere koortribune in de noordelijke kooroksel.

De lage, vierkante torenbasis vertoont aan de binnenzijde boven de houten zoldering van het portaal nog sporen van metselwerk in ongekapte natuursteen, wat toelaat te veronderstellen dat bij de bouw van de nieuwe kerk in 1724-1726 de oude torenbasis van de vroegere kerk (13de eeuw ?) mogelijk werd hergebruikt. Voorgevel met regelmatig gekapt zandstenen parement. Vanaf de kordonlijst, waarop de rondbooglijst van de torenpoort rust, werd de toren opgemetst van baksteen met zandstenen hoekkettingen. Midden boven de poort: zandstenen rondboognis met Heilig Hartbeeld op console en onder gebogen druiplijst. Lange en steile verklimming naar de achtkantige torengeleding. Spievormige zijlichten naar verluidt toegevoegd bij herstellingswerken in de 20ste eeuw. Oorspronkelijke hoge leien torenspits na stormschade ingekort. Steekboogvormige galmgaten in platte omlijstingen met oren en druiplijst. Steigergaten onder de geprofileerde daklijst. Verder in de voorgevel nog twee spitsboogvensters met profiellijst.

Schip onder leien zadeldak op bakstenen zijgevels, ieder voorzien van zes eenvoudige rondbooglichten, begrensd door zandstenen hoekblokken en op een zandstenen plint. Overstekende daklijst met hanggoot op consolenrij. Koortribune verlicht door een halfrond radvenster. Voorts gecementeerd koor met rondbooglichten.

Interieur. Bepleisterd en egaal geschilderd neoclassicistisch kerkinterieur. Halve koepel boven het koor verrijkt met rozetten in ruitvormige en achthoekige cassetten. Korinthische pilasters versierd met engelenhoofdjes. Hoofdgestel met acanthusranken in de stucfries en kroonlijst op klossen, ter hoogte van de koortribune met bekronend wapenschild van de heer van Rode.

Mobilair. 18de-eeuwse eiken communiebank. Biechtstoel in Lodewijk XV-stijl uit de 18de eeuw. Mahoniehouten preekstoel van 1830 in laatempirestijl. Orgel gesigneerd L.C. Van Peteghem en gedateerd 1793.