De Sint-Evermaruskapel is het centrum van de eeuwenoude volksverering van Sint-Evermaar, de pelgrim-martelaar, die volgens de legende ten tijde van Pepijn van Herstal door Hacco, heer van Herstappe werd vermoord. In de kapelweide werd circa 968 door pastoor Ruzelius het graf van Evermarus gevonden; hij zou op die plaats een houten kapel hebben laten bouwen. Abt Wedericus van Burtscheid bouwde op het graf een groter bedehuis, gewijd door prins-bisschop Theoduinus (1048-1075). De huidige kapel dateert van 1784 en werd door kanunnik Hardy gebouwd op de plaats van het vroegere gebouw.

Kapel en legende gaven het ontstaan aan een belangrijk vlokskundig fenomeen, de Evermarusprocessie en het Evermarusspel, ook Rutten-mei genaamd, waaraan door sommige auteurs een zeer hoge ouderdom wordt toegeschreven.

Rechthoekige kapel van drie traveeën onder zadeldak met dakruiter, op de sluitsteen van het portaal gedateerd 1784. Sacristie van één travee onder lager zadeldak aangebouwd tegen de vlakke koorsluiting. Gebouw van silexblokken met mergelstenen hoekblokken en geprofileerde kroonlijst. De voorgevel is voorzien van een getoogd portaal in een vlakke, kalkstenen omlijsting met sluitsteen, waarboven een kalkstenen rondboognis op mergelstenen sokkel en opschrift ST.-EVERMARUS O P N.

Portaal geflankeerd door twee rechthoekige vensters met kalkstenen latei en dorpel, en posten met negblokken van mergelsteen. Zijgevels met telkens twee getoogde vensters in een vlakke, kalkstenen omlijsting met sluitsteen. In de sacristie: rechthoekige vensters in een vlakke kalkstenen omlijsting met diefijzers.

Bepleisterd interieur met vlakke zoldering.

Mobilair: Schilderij op doek met voorstelling van de Marteldood van Sint-Evermarus, Luikse school (18de eeuw). Beeld van Sint-Evermarus, gepolychromeerd hout (tweede helft 16de eeuw).

Portiekaltaar, wit gemarmerd hout (vierde kwart 18de eeuw).