In kern minstens tot de 17de eeuw opklimmend, doch meermaals aangepast diephuis van twee traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak, met aan de Naamsestraat een gecementeerde tuitgevel die gekenmerkt wordt door vensters met platte bandomlijstingen en lekdrempels, en in de geveltop een obelisk en pijnappelmotieven respectievelijk op top- en pseudo-schouderstukken. De pui werd aangepast in 1948, naar ontwerp van M. Benoît (zie opschrift), en vervangt twee vensters waarvan het linker volgens archiefgegevens vóór 1858 een deur was. De huidige toegang in de rechtertravee van het aanpalende pand (nummer 66), was vóór 1847 een venster en behoorde toen al tot het diephuis.

De verankerde zijgevel aan de Ramberg, eveneens gecementeerd, vertoont meerdere sporen van verbouwingen en is opengewerkt door middel van rechthoekige vensters met hardstenen lekdrempels, hier echter zonder platte bandomlijsting. De houten dakkapellen dateren uit 1954, toen de zijgevel voor het laatst gewijzigd werd.