De Sint-Laurentiuskerk is een gotische basilicale kerk met een laat-romaanse westertoren van circa 1200.

Historiek

De kerk met vijfzijdig koor in Brabantse hooggotiek uit de 15de eeuw, heeft een laat-romaanse westertoren van rond 1200. De zijbeuken werden verbreed in 1774. Na een brand in 1940 werden de zijbeuken en de lichtmuur deels heropgebouwd. Van het interieur bleef slechts weinig bewaard.

Beschrijving

Hoge westtoren, in het zuidoosten geflankeerd door een torentje, drievoudig schip van zes traveeën, transept en vijfzijdig koor voorzien van steunberen. In het zuidoosten moderne sacristie.

Stoere, laatromaanse toren (circa 1200) op vierkant grondplan, gebouwd van kwartsiet van Overlaar, hoogste verdieping voorzien van galmgaten met rollijst, benedenverdieping in verbinding met het schip later overkluisd met een gotisch gewelf. Romaanse middenbeuk uit de 12de eeuw, voorzien van pijlers met geprofileerde imposten, steunmuren van zachte tufsteen.

Interieur: Middenbeuk overdekt met een vlak plafond geritmeerd door moerbalken. Niet uitspringende gotische dwarsbeuk, gelijktijdig met het koor opgericht. Helder koor van zandsteen in Brabantse gotische stijl (15de eeuw). De kerk heeft een gotische doopvont van de 16de eeuw.