Twee panden die heden, samen met de Ravenstraat 20-22 één complex vormen en tot voor kort de Regie der Gebouwen, het Kadaster en het Laboratorium van de Douane en Accijnzen huisvestten.
Nummer 20, waarvoor het door stadsarchitect E. Lavergne gesigneerde gevelontwerp dateert van 1876, werd opgetrokken als een ruime herenwoning van drie bouwlagen en vier traveeën, met enkelhuisopstand. Naderhand (begin 20ste eeuw) werd het de privé-woonst van André Dumont (1847-1920), professor in de mijnbouw aan de ingenieursschool van de Leuvense universiteit en ontdekker van het Kempense steenkoolbekken; het pand fungeerde toen ook als administratieve zetel van de "Société des Recherches et d'Exploitation Eelen-Asch". Vanaf 1906 werd het betrokken door de "Dochters van Maria" uit het Paridaensinstituut, die aan tuinzijde een beglaasde galerij lieten optrekken naar ontwerp van architect V. Lenertz van 1906: vanaf 1944 werd hier het laboratorium voor de Douane en Accijnzen overgebracht. De lijstgevel, opgetrokken in eclectische stijl met neoclassicistische inslag, valt op in het straatbeeld door zijn vrij rigide opbouw in combinatie met het coloristische materialengebruik: rode baksteen naast blauwe hardsteen voor de sokkel met getraliede keldergaten en witte natuursteen voor het lijstwerk. Gevelmarkering door muurbanden, cordons, breed verbonden middenbalkon op uitgelengde consoles en voorzien van een ijzeren leuning, en door een klassiek hoofdgestel met gedichte steigergaten en kroonlijst met klossen boven een tandlijst. Rechthoekige vensters, op de begane grond evenals de poort gevat in een bandomlijsting, in de bovenbouw in een geriemde ooromlijsting en op de hoofdverdieping met bijkomend entablement. Nog behouden oorspronkelijk schrijnwerk.
Nummer 22, waarvoor de bouwvergunning eveneens dateert van 1876, werd opgevat als een enkelhuis met drie bouwlagen en vijf traveeën onder zadeldak. In 1906 liet het Paridaensinstituut zijn tot dan toe in nummer 15 gehuisveste fröbelschool naar hier overbrengen. Onder de benaming "Maison de l'Enfant Jésus" werd deze instelling met een lagere en middelbare onderwijsschool voor Franstalige meisjes uitgebreid, waarvoor achteraan in de tuin in 1910 een klassengebouw werd opgericht, dat kort daarop met één bouwlaag werd verhoogd, en in de jaren 1930-1940 nog werd vergroot. Aan de straat vertoont het pand een stijlvolle lijstgevel met neoclassicistisch uitzicht: wit bepleisterd en in contrast hiermee een ruim gebruik van blauwe hardsteen. Het gevelfront getuigt van een evenwichtige compositie, met sterk horizontaal ritme aangegeven door de plint met keldergaten, de imitatiebanden, cordons en doorgetrokken lekdrempels, en het brede hoofdgestel met tandlijst en kroonlijst met modillons. Markant is verder de repeterende ordonnantie van de rechthoekig omlijste vensters en - als verticaliserend element - de brede risalietvormende en rijker uitgewerkte poorttravee met onder meer entablementomlijsting en ijzeren balkon voor het deurvenster. Nog behouden origineel hout- en ijzerwerk, in het bovenlicht van de poort met verwerking van initialen AVB, mogelijk van de bouwheer Aelbrecht (?).
UYTTERHOEVEN R., Leuven weleer. De Nieuwe Bovenstad: tussen "Statiestraat" en Tiensevest, deel 2, Leuven, 1986, fig. 64a-b, 65c-d.
VAN HERCK G., FRECHE G., PAEPS R., De Douane te Leuven. Van de Oostenrijkse tijd tot heden: meer dan 200 jaar douaneaanwezigheid te Leuven, Leuven, 1996, p. 42-43.
Bron: MONDELAERS L. & VERLOOVE C. met medewerking van VAN ROY D., VAN DAMME M. en MEULEMANS K. 2009: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Vlaams-Brabant, Leuven binnenstad, Herinventarisatie, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen VLB2, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Verloove, Claartje; Mondelaers, Lydie Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
