Van Calvariebergstraat naar Langerei. Naam afgeleid van ’s Gravenbrug, houten brug die zich ter hoogte van de Potterie bevond, voor het eerst vermeld in 1290 als Roelskinbrug; ook Potteriebrug. Daarnaast gebruik van Wulpenbrug, vanaf 1408 vermelding van ’s Gravenbrug. Deze brug wordt overbodig door aanleg van Duinenbrug (zie Potterierei) en verdwijnt in 1633. ’s Graven is waarschijnlijk een vervorming van Raven Danwilt, een vooraanstaande Bruggeling, die in het vierde kwart van de 13de eeuw woonde op de hoek met de Wulpenstraat. Marcus Gerards (1562) tekent schaarse bewoning naast ommuurde hovingen. Op de hoek met de Stokersstraat tot 1987 locatie van de zogenaamd ’s Gravenheester van de 16de tot 17de eeuw, in 1734 beschreven als domein met blekerij, woonhuis, schuur en bijgebouwen, heden vervangen door nummers 20-24, als nieuwbouw uit het vierde kwart van de 20ste eeuw.

In de 19de eeuw voornamelijk bewoning onder meer met huisvesting ter hoogte van nummers 51-59 voor arbeiders van de "gistfabriek" zie Wulpenstraat. Aanpalend timmerwerkplaats van 1913, zie Komvest; in 1997 verbouwd tot lofts met onder meer openwerken van de puntgevel naar ontwerp van architect R. D'Hespeel (Brugge). Nummer 30 vervangt een 19de-eeuws poortgebouw en verleent sedert 1993 toegang tot 's-Gravenhof. Op de voormalige blekerijvelden werd in 1992-1993 een nieuwe straat aangelegd met complex van 15 woningen met tuintjes naar ontwerp van architect J. Werbrouck (Izegem), ook met toegang aan de Langerei en Julius en Maurits Sabbestraat. Voormalige industrië le en handelsactiviteit, zie hoekhuis/ Calvariebergstraat nummer 88 met atelier, nummer 36 met aannemersbedrijf, nummer 44 met 19de-eeuws pakhuis. Heden voornamelijk bewoning, ook garages. Rechte gekasseide straat.

Overwegend breedhuizen van twee à vier traveeën en één à drie bouwlagen onder zadeldak. Bebouwing opklimmend tot de 17de eeuw, het nog grote aantal in het vierde kwart van de 18de eeuw tot het eerste kwart van de 19de eeuw resterende lage huisjes cf. nummer 17, wordt in de loop van de 19de en de 20ste eeuw met één bouwlaag verhoogd: onder meer nummers 23 (1940), 27 (1930), en 29 (1985). Voorts eenheidsbebouwing: nummers 1- 13 van 1880, op tuingrond en in plaats van oude constructie, met bakstenen lijstgevels en kordonvormende lekdrempels op de bovenverdieping; nummers 35-37 met gecementeerde gevels; nummers 39-49 van 1910 in plaats van lage huisjes en met gebruik van gele baksteen voor doorlopende banden en strekken, onder de dakgoot overhoekse muizentandfries; nummers 51-59 van 1883 als verbouwing van lijstgevels met dakvensters en overgang van kleine naar grote roedeverdeling.

Eerste helft van de 20ste eeuw: nummer 4 daterend van 1912 wordt getypeerd door geglazuurde bakstenen voor strekken en doorlopende banden, puntgevel afgewerkt met klauwstukken en vazen. Nummers 23 en 33 met historiserende elementen onder meer deuromlijsting met bovenlicht, nummers 27, 31 en 40-42 eventueel met oudere kern. Nieuwbouw: nummers 8-24 en nummer 81, laatst genoemde zie Wulpenstraat.