De Vredeswijk in Lembeek kwam tussen 1956 en 1972 tot stand in opdracht van de sociale huisvestingsmaatschappij Gewestelijke Maatschappij van Halle voor de Huisvesting. De wijk werd uitgebouwd volgens een aanlegplan van stedenbouwkundige Joseph De Gryse, die samen met André Adams ook instond voor de landschapsarchitectuur. De wijk bezit een groen karakter, dat voornamelijk bekomen wordt door de omhaagde of open voor- en achtertuinen. Collectieve open ruimte is eerder beperkt aanwezig. Architecten V. Lichtert en Albert Pinson ontwierpen twee groepen van elk 48 wooneenheden.

De vroegste bouwfase (vanaf 1956) is gesitueerd in de driehoek gevat tussen de Vredelaan ten zuiden en de Sterrestraat ten noorden. Bakstenen koppelwoningen van twee of vier woningen onder schilddaken zijn ingeplant langs deze assen en de twee verbindingsstraten. De enkelhuizen van twee traveeën en twee bouwlagen worden telkens per twee symmetrisch gekoppeld, met de toegangsdeuren in de middeltraveeën gevat in een verbonden, bakstenen omlijsting onder een doorlopende kroonlijst. Tussen de zijlichten van de deuren is telkens een sculptuur in de vorm van een bas-reliëf aanwezig, waarvan de taferelen verwijzen naar het bouwbedrijf.

De tweede fase vatte aan vanaf 1969 ten zuiden van de Vredelaan en de parallelle Beneluxlaan met per vier gekoppelde enkelhuizen van twee traveeën en dito bouwlagen, onder zadeldaken. Een deel van de volumes wordt onderbroken door garages, terwijl de andere gericht zijn naar wandelstraten en voorzien zijn van gegroepeerde, losstaande garages langs de hoofdassen. De architecturale uitwerking van de woningen is heel eenvoudig, waarbij de voorgevel enkel verlevendigd wordt door een bepleisterd en beschilderd gevelvlak ter hoogte van de venstertravee.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.