Straat van de Bortierlaan tot de Grauwe Broedersstraat, enkel aan de westzijde bebouwd en aan de oostzijde gekenmerkt door het stadspark van Diksmuide.

In 1856 werden de Oostvesten geslecht, dit gedeeltelijk voor de aanleg van de spoorwegbedding Diksmuide-Veurne. Op het "Plan der Stad Dixmude" van 1885 vormen de Oostvesten en in het verlengde daarvan het "Drooghof" (nu een deel van Oostvesten) echte straten die reeds aan beide zijden bebouwd zijn, dit met uitzondering van een stukje bewaarde vestingen waarop de "Kattemolen", een houten staakmolen die in 1895 of 1901 werd afgebroken (de molenwal is deels bewaard in het huidige stadspark, zie Oostvesten zonder nummer, stadspark). De houten graanwindmolen van het 'Schependom' aan de Oostvesten, verdween reeds in 1868. Deze straten stonden bekend als armoedige buurten, deels tegen de oostelijke vestingen aangebouwd. Na de Eerste Wereldoorlog werd deze buurt gesaneerd. De rooilijn werd gedeeltelijk oostwaarts opgeschoven en enkel de huizen aan de westzijde werden heropgebouwd.

De gronden van weduwe Avanzo-Fredericq werden immers onteigend voor de aanleg van een nieuw park, ter vervanging van het oude "stadspark Bortier" (ter hoogte van de huidige Bortierlaan). De stad Luik verleende financiële steun voor de aanleg, dit op voorwaarde dat een monument werd opgericht ter herinnering aan de heldenmoed van het 12de Linieregiment van Baron Generaal Jacques.

De westzijde van de straat wordt gekenmerkt door een aanééngesloten bebouwing van eenvoudige huizen uit de jaren 1920, onder meer een aantal samenstellen van twee bouwlagen: nummers 1-2-3 met deels bewaard houtwerk en rolluikkasten, nummers 4-5-6-7, in sober spiegelbeeldschema met accentuering door de strekken van rode baksteen, en nummers 8-9 uitgewerkt met tuitgevels met vlechtingen.
De oostzijde van de straat wordt bepaald door het stadspark (zie Oostvesten zonder nummer, stadspark).