Lange, kronkelende dijk ten noordoosten van de dorpskern, tegen de grens met Nederland, als verbinding tussen Fort Sint-Donaas en de Pannepolderstraat. De dijk ligt sterk verheven in het omliggende polderlandschap (Spermaliepolder), en is verhard van Fort Sint-Donaas tot aan de Kaleshoek, en verder vanaf nummer 4 naar de Pannepolderstraat toe. Ten oosten van de dijk bevindt zich het natuurgebied "Het Lapscheure Gat". Deze kreek ontstaat wanneer in 1583 de dijken bezuiden Sluis door de watergeuzen strategisch worden doorbroken, en het hele gebied zuidwaarts overstroomt. Daarbij wordt de oorspronkelijke dorpskern van Lapscheure, onder meer de middeleeuwse kerk, volledig van de kaart geveegd. In 1611-1613 worden de Zeedijk, Groenendijk en aansluitend de Sint-Pietersdijk opgeworpen om de onder water gezette gronden te herwinnen. Daardoor komt de beschadigde kerk geïsoleerd in een schor te liggen. Naar aanleiding van zijn bezoek in Lapscheure in 1639, beslist de deken van Aardenburg dat er een nieuwe kerk gebouwd moet worden. Als nieuwe locatie wordt gekozen voor de meer centraal gelegen Sint-Jobspolder. In 1640 wordt langs de "Breede Wech" in de Sint-Jobspolder (huidige Hoogstraat) een houten kerk opgetrokken, die later wordt vervangen door een stenen bedehuis (zie Lapscheurestraat nummer 29). De archeologische resten van de romaans-gotische kerk zijn bewaard in de tuin van een nieuwbouwwoning aan de Zeedijk nummer 4.

Een tweede historisch belangrijke site langs de Zeedijk is de "Blauwe Sluis", die dateert van 1746 en onder de Zeedijk bij het Lapscheurse Gat ligt.