Wat de beide beelden betreft als zijnde de enige beeldhouwwerken van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz die buiten haar land opgesteld staan. Het Ouderpaar in Vladslo is, door de omvang en de expressiekracht, een uniek hoogtepunt in haar oeuvre.

Als zijnde een typisch voorbeeld van een begraafplaats ontstaan na de eerste wereldoorlog dicht bij de plaats waar de Duitse soldaten uit de vuurlinies verzorging, rust en ontspanning vonden; een begraafplaats waar later de stoffelijke overschotten bijeengebracht werden van een reeks kleinere begraafplaatsen uit de omgeving, waaronder ook het graf van Peter Kollwitz, samen met de beeldengroep.

in casu architectuurhistorische en historisch-landschappelijke waarde:
Als zijnde een begraafplaats, aangelegd in 1950 door een architect, de Duitse Robert Tischler, met de propyleeën als inkomportiek, typisch voor een Duitse begraafplaats over gans de wereld. De begraafplaats vormt een uniek geheel van granieten platen, mos, en bomen, omringd door een dubbele beukenhaag en het Praetbos zelf.

Als vormende een eenheid tussen kunstwerk en begraafplaats. De kunstenares heeft de beelden expliciet ontworpen om geplaatst te worden bij de graven van haar overleden zoon en zijn strijdmakkers, om uiting te geven aan het grenzeloze verlies om de slachtoffers van een nietsontziende oorlog. Een oorlog die zich voor een stuk vier jaar afspeelde in die kleine Westhoek die daardoor sterk getekend werd. Deze begraafplaats is een van de plaatsen die deel uitmaken van de geschiedenis van de mensen in de streek.