Een psychiatrische ziekenhuis gebouwd in 1906-1910 door de zusters van de Bermhartigheid Jesu, illustreert de ontwikkelingen en de nieuwe opvattingen van de geestelijke gezondheidszorg in het begin van de 20ste eeuw. Het gebouwencomplex werd volgens een weloverwogen vernieuwend concept ingeplant in een toen rustige groene omgeving aan de rand van de stad.
Tot op heden hebben de gebouwen hun oorspronkelijke functie behouden wat zeer uitzonderlijk is.

in casu architectuurhistorische waarde:
Het is een gaaf bewaard voorbeeld van de typische, neogotische architectuur naar ontwerp van architect Jules Coomans, gebaseerd op lokale, 16de-eeuwse voorbeelden die in Brugge vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw tot diep in de 20ste eeuw de voorkeur geniet. De architectuur beantwoordt volledig aan de politiek en filosofie in verband met restauratie en nieuwbouw van het toenmalige stadsbestuur en de kloosterorde.
Als zijnde een realisatie van de in Brugge levende en werkende architect Jules Coomans, opgeleid in de Gentse Sint-Lucasschool, centrum van de neogotiek. Het is een typisch ontwerp van deze architect, die zich als erfgenaam van de neogotische beweging rond Jean Bethune en later Louis Delacenserie en Charles De Wulf, een volleerd adept toont van de zuivere neogotiek.
Het ziekenhuis is een typisch voorbeeld van een neobrugse architectuur in verankerde baksteen waarin de 16de-eeuwse Brugse types met verschillend uitgewerkte traveenissen, versierd met maaswerk en met gebruik van kruiskozijnen werd toegepast.
De centraal gelegen kapel getuigt van de neogotische aanpak van de Sint-Lucasschool, waarbij veel aandacht werd besteed aan de binnenafwerking.

Als zijnde een zuiver voorbeeld van de Brugse neogotiek geïnspireerd op 16de-eeuwse Brugse voorbeelden. Het resultaat is architectuur met een verzorgde uitvoering van het metselwerk, maaswerk, smeedwerk en detaillering.
De centraal gelegen kapel is zeer uitzonderlijk door de gaaf bewaarde polychrome beschilderingen onder meer van de hand van René De Cramer en Frans Coppejans die zeer kwalitatieve polychrome muurschilderingen over gans Vlaanderen hebben gerealiseerd.
Gelet op het vrij gaaf bewaard interieur met glasramen naar ontwerp van Jules Dobbelaere, muurschilderijen van René De Cramer en Frans Coppejans, de kruisweg naar ontwerp van Samuel Devriendt. De aankleding is het resultaat van allemaal toonaangevende en belangrijke kunstenaars die hun opleiding genoten aan één van de Sint-Lucasscholen.

Het ziekenhuis heeft een beeldbepalende en dominerende inplanting langsheen de Koning Albert I-laan door zijn omvang en zijn monumentale architectuur. De brede vleugel aan de straatzijde en de afsluiting domineert een belangrijk deel van de straat.
Het is een gaaf bewaarde getuige van de hospitaalbouw en meer in het bijzonder van een psychiatrische ziekenhuis uit het begin van de 20ste eeuw dat tot op heden haar oorspronkelijke functie heeft behouden.