Beschrijving
De bescherming als monument betreft de parochiekerk Sint-Carolus Borromeus en het omliggend kerkhof, met ereperk ingericht voor de oud-strijders van de twee wereldoorlogen.
Waarden
De parochiekerk Sint-Carolus Borromeus is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
in casu architectuurhistorische waarde:
De neogotische Sint-Carolus Borromeuskerk te Westerlo-Heultje, gebouwd in 1896-1898 naar ontwerp van P. Langerock is één van de zeldzame exemplaren in de provincie Antwerpen ontworpen door een Sint-Lucasarchitect en vertoont in bepaalde kenmerken visies eigen aan de Sint-Lucas beweging. Het oorspronkelijke planconcept van eind 19de eeuw, een éénbeukige kruiskerk met toren, koor en kerkhof, bleef gaaf bewaard. Zowel binnen de 19de-eeuwse kerkbouw als binnen het kerkelijk totaal oeuvre van P. Langerock is hier sprake van een vrij zeldzaam architectuurconcept wat zich vooral uit in de plattegrond, het kleinschalige type van een éénbeukige kruiskerk, de aandacht voor zichtbare materialen en structuren zoals de tegelvloer en de ziende kap. Naast zijn voorkeur voor de Brabantse gotiek, liet Langerock zich tevens sterk beïnvloeden door de lokale gotische architectuur. Zo refereert de afwisseling van bakstenen metselwerk met zandsteen aan de laatmiddeleeuwse baksteengotiek in de Kempen. De voor bescherming voorgestelde afbakening omvat de kerk met omhaagd kerkhof; elementen zoals het kerkhof zijn inherent aan het toenmalige kerkconcept en maken intrinsiek deel uit van het geheel.
artistieke waarde
De neogotische Sint-Carolus Borromeuskerk te Westerlo-Heultje (1896-1898) behield haar oorspronkelijk planconcept, een éénbeukige kruiskerk, uitgevoerd met een opvallend goede verhouding tussen de diverse volumes. Het interieur wordt gekenmerkt door een eenvoudig vanuit en in harmonie met het kerkgebouw bedacht geheel van binnenarchitectuur, afwerking, beeldhouwwerk en meubilair.