Historiek

De oudste vermelding van de site dateert van 1274. In het testament van Maria, echtgenote van Jan van Hertsberge werd een schenking gedaan van 41 bunder woestenij met een mansus of landgoed in Wingene en Ruddervoorde aan het klooster van Onze-Lieve-Vrouw Ter Duinen. Het charter maakt melding van "41 bunder woestenij met reeds geplagde landen, hofhuizen en andere bebouwing daarop staende". Tijdens de godsdiensttroebelen in de tweede helft van de 16de eeuw werd het goed geplunderd en verlaten. Vanaf het begin van de 17de eeuw werden nieuwe abdijgebouwen in gebruik genomen. Tijdens de oorlogen van Lodewijk XIV werd de abdij geregeld gebruikt voor logement van soldaten. In 1796 werd het ganse domein door de Fransen aangeslagen. Op het domein stond een hoeve met stallingen, vijf kleine hoeven en een aantal kleine huisjes. Op het primitief kadasterplan (circa 1829) is het kasteel opgesplitst in twee woonhuizen en is het aangeduid als "oud Munke Casteel". Het is gelegen in een tweeledige, rechthoekige omwalling met in het tweede gedeelte twee landgebouwen in een boomgaard. Het gebied rondom het kasteel is via een dicht dambordvormig drevenpatroon ontsloten. Volgens het kadaster organiseert de toenmalige Brusselse eigenaar Constantinus Ophoven-Suys een grote verbouwingscampagne in 1852. Toen werd de omwalling volledig gesupprimeerd, de landgebouwen worden afgebroken en de twee woonhuizen worden samengevoegd en verbouwd tot kasteel. Tegelijk worden het bos en het landbouwgebied ten noordwesten van het kasteel heraangelegd als park, door het kadaster omschreven als "grond van vermaak". In hetzelfde jaar wordt de bijhorende hoeve opgetrokken (nummer 37). Het kadaster registreert de aanbouw van twee smalle volumes in het midden van de voor- en achtergevel. Het kadaster vermeldt in 1890 dat meer dan tien jaar daarvoor een serre werd gebouwd ten zuiden van de hoeve.

Beschrijving

Een plaatsbezoek werd ons geweigerd. Bijgevolg werd een beschrijving aan de hand van oude postkaarten en vanop de openbare weg gemaakt. Vrijstaand kasteel ingeplant binnen een ruime parkaanleg met laat 19de-eeuwse landschappelijke kenmerken, parkvijver en parkboomgroepen met omliggende bossen. Aan de straat gelegen ommuurde siertuin, teruggaand op vroegere moestuinruimte. Vrij sober neogotisch kasteel. Hoofdvolume van twee bouwlagen hoog onder een leien zadeldak. Verankerde baksteenbouw, bepleisterd en geschilderd. Opvallende centrale toren voorzien van een ingesnoerde naaldspits. De gevels zijn opengewerkt met rechthoekige muuropeningen.