Kerk van 1939 met integratie van de gerestaureerde, eertijds uitspringende westtoren van de laatgotische kerk (tweede helft 15de eeuw), die overigens volledig tot ruïne vervallen is.

Aanvankelijk bediend door het Sint-Maartenskapittel van Utrecht. Later werden de patronaatsrechten toevertrouwd aan de lokale heer die seculiere priesters aanstelde om de parochie te bedienen.

De oude kerk, eertijds met omringend kerkhof (zie bewaarde grafstenen), ligt ten oosten van en haaks op de nieuwe kerk; het was een georiënteerde, pseudobasilicale kruiskerk van bak- en ijzerzandsteen met driebeukig schip, transept en driezijdig gesloten koor. Slechts de gevels en de ijzerzandstenen pijlers met spitse scheibogen staan nog gedeeltelijk overeind. IJzerzandsteen voornamelijk gebruikt voor onderbouw, muurbanden en omlijstingen. Sobere bakstenen westtoren onder ingesnoerde, leien naaldspits; steigergaten en spitsbogige galmgaten; gerestaureerd in de jaren 1991-1992 naar ontwerp van P. Gevers.

Huidige kerk naar ontwerp van J. Ritzen; eerstesteenlegging in 1939, zie gedenkplaat achteraan rechts in de kerk. Baksteenbouw met sobere volumewerking en basilicale opstand onder leien bedaking; gestileerde interpretatie van gotische elementen als onder meer spitsboogvensters en -deur, steunberen en aansluitende luchtbogen.

Driebeukig schip van vijf traveeën, lager transept van één travee met vlakke sluiting en koor van één rechte travee met driezijdige sluiting. Middenbeuk met vooruitgeschoven zuidgevel die de eenvoudige inkompartij bevat met spitsboogpoort en bekronend kruis. Schip geritmeerd door versneden steunberen, waartussen per drie gekoppelde spitsbooglichten. Transept en koor + annexen met gelijkaardig uitzicht.

Sober bakstenen interieur met spitsboogarcade en zichtbare kap; overwegend eigentijds meubilair en twee eiken biechtstoelen uit midden 18de eeuw; gepolychromeerd houten beeld van de aartsengel Michaël die de duivel vertrapt, 19de-eeuws.