Het gebied ligt ten zuidoosten van de dorpskern van Hamont. Het omvat het kasteeldomein Het Lo en de Watering van St.Huibechts-Lille. Het Kempens kanaal vormt de zuidwestgrens, de Zuid-Willemsvaart de zuidoostgrens.
Het kasteeldomein Het Lo ligt langs de Lozenweg. Het is een bakstenen complex van 1875, bestaande uit een alleenstaand kasteel, een voormalig koetshuis en een T-vormig dienstgebouw dat tussen het koetshuis en het kasteel gelegen is. De gebouwen liggen in een ruim park in landschapsstijl met bomengroepen van onder andere diverse soorten eiken, beuken, kastanjebomen en een tulpenboom. Voor en achter het kasteel ligt een grote vijver. Eertijds stond er een Chinees paviljoen in het park. Meerdere dreven geven toegang tot het domein; de hoofddreef naar het domein vertrekt echter vanuit de Lozenweg en is beplant met zomereiken en beuken. Het landschap rondom het domein is zeer gevarieerd. Akkers, weilanden, naaldbossen, populieren- en eikenbossen wisselen elkaar af.
De Watering ligt ten zuiden van het kasteeldomein. In het verleden werd deze Watering aangelegd om de schrale heidegronden landbouwkundig te valoriseren. Tussen de twee wereldoorlogen geraakte de Watering echter stilaan in onbruik. Vanaf 1918 was het gebied eigendom van de firma Union Allumetière. Vele percelen werden door deze firma opgeplant met populieren. De hooilandvegetaties zijn daardoor geleidelijk aan zeer sterk verruigd. In 1977 werd het Vlaams Gewest eigenaar van een eerste deel van de vloeiweiden, in 1981 van een tweede deel, 206 ha in totaal. De laatste jaren worden de percelen na een kaalkap, heraangeplant met andere loofhoutsoorten zoals es, kastanje en esdoorn. Het gebied is waterrijk. Er is een uitgebreid stelsel van aan- en afvoersloten aanwezig. Verspreid over het gebied liggen ook meerdere plassen met een goed ontwikkelde rietkraag en langs de Hamonter- en de Kaulillerbeek vinden we elzenbosjes en wilgenstruwelen. De Watering ligt binnen de afbakening van het landinrichtingsproject Noordoost-Limburg. Het streefbeeld van het inrichtingproject is onder andere het opnieuw open maken van het gebied. De Zuid-Willemsvaart ligt op de zuidoostgrens. Het is een uitgesproken lineaire structuur, aangelegd in de periode 1821-1826. Ter hoogte van Lozen maakt het kanaal een bocht van negentig graden richting Nederlandse grens. Wegens het grote verval was men genoodzaakt 20 sluizen te voorzien langs deze waterweg; sluis 17 en 18 liggen in Lozen. Zij zijn nog te bewonderen in hun oorspronkelijke staat en vormen de zogenaamde Stop van Lozen. Rond deze Stop van Lozen ontwikkelde zich een kleine dorpsgemeenschap.
