In 1859 kocht de Leuvense brouwer Jean-Baptiste Carleer een landgoed van circa 14 hectare. Volgens het Primitief kadaster bestond het uit een "huis" gelegen aan de rand van een parkachtig blok. Het was toegankelijk via een dreef. De gebouwen werden door Carleer afgebroken, maar op de funderingen van het grootste werd vermoedelijk een nieuw dienstgebouw (tuinierswoning of remise) opgetrokken, dat hij door een fraai park in landschappelijke stijl liet omringen. Het kasteel wordt kadastraal geregistreerd in 1870, maar komt al voor op de militaire topografische kaart van 1865.
Kort na 1894 wordt een nieuw U-vormig, bakstenen dienstgebouw opgetrokken van twee bouwlagen onder een uitgesproken stomp dak.
Het Rood Kasteel toont een rechthoekige plattegrond met polygonale uitsprongen en telt boven de half-ondergrondse kelder twee bouwlagen en een zolderverdieping onder een afgeknot leien schilddak. De benaming is ontleend aan de rood geschilderde bakstenen parement met bolle knipvoeg die in combinatie met de royaal toegepaste witte natuursteen (Gobertange?) voor plint, hoekkettingen en omlijstingen voor een uitgesproken decoratief effect zorgt. Niettegenstaande de strakke symmetrie van voor- en achtergevel en de eenvormige toepassing van al dan niet gekoppelde steekboogvensters met doorgetrokken druiplijsten op gelijkvloers en verdieping en van rondboogvensters op zolderniveau overheerst het grillig pittoresk, zelfs sprookjesachtig karakter. Deze karakteristieken komen het sterkst tot uiting in de zuidgerichte voorgevel met voorliggend perron met smeedijzeren balustrade waar de driezijdig vooruitspringende inkompartij risalietvormig wordt geaccentueerd door een naar boven toe verjongend torenachtig volume met vooruitspringende balkons op forse consoles met bladmotieven en een bekronende, rijzige trapgevel met topstuk, geflankeerd door polygonale spietorentjes met obligate schietspleten en een hoge spits.
Ter hoogte van achtergevel en linkerzijgevel is het plastisch-decoratief karakter effect afgezwakt sinds het verdwijnen van respectievelijk het trapeziumvormige terras met beglaasde luifel – de in de gevel ingewerkte decoratieve gietijzeren draagzuiltjes bleven bewaard – en van de fraaie serre met koepelvormige uitbouw, bekend van op een ansichtkaart. Deze laatste werd vervangen door een keuken in pseudo-eclectische stijl terwijl deze vochtgevoelige westgevel bijkomend wordt ontsierd door eternietleien en een buitenmaatse schoorsteen.
Het interieur heeft zijn oorspronkelijke aankleding grosso modo behouden.
Alhoewel er geen concrete bewijzen voorhanden zijn wordt het Rood Kasteel door sommigen toegeschreven aan de neoclassicistische architect Louis Minard (1801-1875).
Het park dat Carleer liet aanleggen omvatte niet alleen de oude 'lustgronden' maar strekte zich ook uit over de aanpalende akkers. Uit de militaire topografische kaart van 1865 kan worden opgemaakt dat het oude 'bois d’agrément' als bosplantsoen in de nieuwe tuin werd geïntegreerd. Het kasteel staat centraal opgesteld in een grotendeels open, met bomengroepjes of struikmassieven gestoffeerde ruimte, omgeven door een dichte randbeplanting. Een lusvormig patroon van wegen ontsluit het domein. Bewaard is het prieel met Hollandse linden (Tilia x europaea) - herkenbaar op oude ansichtkaarten.
Het park herbergt een rijke collectie van merkwaardige bomen.