Toen de Duitsers België in 1940 bezetten, werden de belangrijkste havens al snel verdedigd. De havens kregen dan de naam Stützpunkt (Stp), wat betekent dat de haven een weerstandskern bezat om een mogelijke vijandelijke aanval tegen te gaan. Naarmate de oorlog vorderde en de Duitsers meer en meer een geallieerde invasie vreesden, werden de havens meer en meer versterkt. De belangrijkste havens kregen de naam VB (Verteidigungsbereich), wat de hoogste graad van verdediging betekende. De overige havens werden uitgebouwd tot Stütspunktgruppe (StpGr). Deze bestonden dan uit meerdere Stp'n.

Naast de Marine kustbatterijen (MKB) treft men bij de Atlantikwall ook de Heeresküstenbatterie (HKB) aan onder leiding van de landmacht. Stp 049 in Adinkerke was een HKB.

De veldbatterij Adinkerke bestaat uit 6 bakstenen open beddingen, 4 geschutsbunkers en 1 commandobunker. Op diverse plaatsen treft men nog de originele Duitse wegverhardingen aan, alsook een aantal loopgraven. Verschillende bomkraters herinneren nog aan de zware bombardementen van 1944.

Twee van de vier geschutsbunkers van het type Regelbau 611 zijn intact bewaard. Van de twee overige is er één volledig vernield. Enkel de fundering blijft over. Van de twee intact gebleven R611's werden de beide geschutsopeningen en één ingang dichtgemetseld. De andere 611 bezit nog de unieke originele houten buitendeuren. De ijzeren klimijzers, die toegang verlenen tot de tobrouck, zijn nog aanwezig. Dit is vrij uitzonderlijk omdat het metaal meestal wegroest of door de schroothandelaars na de oorlog afgebrand werd.

De commandobunker voor een versterkte compagnie is van het type Regelbau 610. Het geheel is toegankelijk en bezit in de meeste van de lokalen nog zijn originele beplating en muurisolatie waarop de verschillende geschilderde muuropschriften nog goed te lezen zijn.

De open beddingen zijn allen toegankelijk. De open beddingen worden gevormd door bakstenen muurtjes, welke aan de buitenzijde beschermd worden door aarde. De vorm van de bedding is een zevenhoek. Op verschillende plaatsen werden nissen ingebouwd om de munitie op te slaan voor het geschut voor veldkanonnen. De geleidingsrails op de vloer zijn nog aanwezig.

Opmerkelijk aan de site is het volledig ontbreken van munitiebunkers van het type St en/of Vf en andere opslagplaatsen en dit ondanks het feit dat de zes open beddingen hier wel een sterke concentratie geschut verraadden.

• De Vos, L., Veldslagen in de lage landen, Leuven, 1995, p.157-164.
• Francart, P., La Cote Belge 1940/44. Le Mur de l'Atlantique, Groupe d'Etude pour l'Histoire des Fortifications Militaires en Belgique, 1988, pp.344 363.
• Rolf, R., Bunkertypes
• Sakkers & Houtman, de Atlantikwall in Zeeland en Vlaanderen