is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Calvariekapel
Deze vaststelling is geldig sinds
is deel van de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Sint-Alexiusbegijnhof
Deze vaststelling is geldig sinds
is deel van de aanduiding als unesco werelderfgoed kernzone Sint-Alexiusbegijnhof
Deze aanduiding is geldig sinds
is deel van de aanduiding als beschermd monument Sint-Alexiusbegijnhof
Deze bescherming is geldig sinds
is deel van de aanduiding als beschermd cultuurhistorisch landschap Sint-Alexiusbegijnhof: gebouwen en tuinen
Deze bescherming is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Calvariekapel
Deze vaststelling was geldig van tot
is deel van de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Sint-Alexiusbegijnhof
Deze vaststelling was geldig van tot
Aan het einde van de vroegere zogenaamde "Rechte straat" aan de noordwestzijde, in de hoek van de tuinmuur van de oorspronkelijke Infirmerie en huis van de grootjuffer, nu museum (nummers 24-25), werd in 1883 een neogotische kapel opgericht, zie een hardstenen gedenksteen aan de tuinzijde: "D. Massot/ pastore/J. F. De Bock/ domina/ M. J. Van Uytfanck/ socia/ 1883"; erboven rondboognis met Mariabeeldje. Open kapel opgetrokken uit bakstenen met bekronende schoudergevel met vlechtingen. Spitsboogopening afgesloten door een ijzeren hek. Gepleisterd en witgeschilderd interieur met houten kruis en Christusbeeld uit eind 16de of begin 17de eeuw, afkomstig van een Calvarie van de oude begijnhofkerk. Het beeld, herontdekt door pastoor Massot, werd in 1882 gerestaureerd door beeldhouwer M. Zens (Gent).
Bron: BOGAERT C., DUCHÊNE H., LANCLUS K. & VERBEECK M. 2006: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Oost-Vlaanderen, Gemeenten: Berlare, Buggenhout, Lebbeke, Waasmunster, Hamme en Zele, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 20n, onuitgegeven werkdocumenten.
Auteurs: Verbeeck, Mieke; Duchêne, Helena
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)