De voormalige pastorie van de Sint-Martinusparochie werd in 1886 gebouwd op de plaats van de 17de-eeuwse pastorie. Het gebouw heeft een onregelmatig grondplan, maar is niettemin representatief voor een laat-19de-eeuwse pastorie.

Historiek

Pastorie van de Sint-Martinusparochie gebouwd in 1886 in historiserende stijl. De letters "AD 1886", een kruisteken en "S M" op de uitspringende travee in de zijgevel wijzen daarop. Het pand werd ingeplant op een reeds in 1684 bestaande site ten zuidoosten van het kerkhof. Door de heroriëntering van de Sint-Martinusparochie naar de stationswijk verloor de pastorie zijn functie. Midden 19de eeuw werd op deze plaats de eerste rijksmiddelbare school opgericht onder leiding van Fr. J. Van Blaeren in 1851. Die werd anno 1875-1876 uitgebreid naar een ontwerp van stadsarchitect F.A. Bruneel. In de pastorietuin bleef nog een deel van deze school bewaard. Na de desaffectatie van de kerk werd de pastorie eveneens verkocht aan A. Régibo. In 1903 was het perceel eigendom van J. Quintin die een inmiddels gesloopte weverij liet bijbouwen.

Beschrijving

Pastorie

Het bakstenen gebouw met onregelmatig plan, gevolg van de interne indeling, heeft rechts een vooruitgeschoven ondiep inkomgebouw. De entree wordt verzekerd door een bordestrap en getoogd portaal in de oksel van het gebouw. De gelijkvloerse verdieping werd uitgebouwd als kelder. Erboven bevinden zich de twee woonverdiepingen. De klooster- en kruiskozijnen zijn licht getoogd. Onder de houten kroonlijst op consooltjes zitten aflijnende baksteenfriezen.

Interieur

De pastorie bestaat uit een L-vormige gang waarlangs aan de voorzijde de inkom en twee wachtkamers zijn voorzien en aan de linker buitengevel zijn er twee salons. In de oksel van de L bevindt zich de eetkamer en keuken. Op het einde van de gang, en aansluitend bij de tuin situeert zich het grote salon. Twee trappen geven toegang tot de bovenverdieping. Deze heeft een identieke opbouw.

Bij de inrichting is er sprake van een beperkte Engelse invloed met Tudorbogen, druipstenen en het pittoreske karakter. Het gaat hier om 19de-eeuws laatromantisme zonder enige uitgesproken neostijl. De trappen zijn uit beuk met een arduinen bordestrede. Onderaan is er een decoratie met druipstenen. Het binnenschrijnwerk in vernist Pitch Pine bleef integraal bewaard. De gang kreeg een tegelvloer waarin door een combinatie van rode en witte tegels een kruismotief werd ingelegd. Een balkenplafond, afgewisseld met Tudorbogen , overdekt de gang. De wachtzalen langs de voorzijde van het huis hebben een tegelvloer en eenvoudige schouwmantels. De woonkamer heeft een balkenplafond met witstenen consoles, plankenvloer en een witstenen haard in neogotische stijl. Een bakstenen haard waarbij de bakstenen haardbalk voorzien is van een fries en arduinen blad siert de eetkamer. De twee salons links van de gang hebben eveneens witstenen schouwen met een arduinen blad.

Tuin

De ommuurde tuin herbergt nog de restanten van het schoolgebouw. Het heeft kenmerkende spaarvelden en getoogde vensters met een roedeverdeling.