Deze onverharde landweg is reeds afgebeeld op de 18de-eeuwse kaarten van graaf de Ferraris en Villaret. De weg vertrok in het gehucht 'Mulcken' en liep parallel met de Fonteinbeek op de grens van de graslanden in de vallei en de akkers op het plateau. De weg passeerde lang het Kasteel van Rooi en een aaneenschakeling van vijvers die in de riviervallei waren aangelegd en kruiste de verbindingsweg vanuit Piringen met een oversteekplaats op de beek. Op de topografische kaart van Vandermaelen (ca. 1854) vormde de weg min of meer de scheiding tussen de graslanden langs de Herk en de akkers op het plateau nabij Piringen. Door de aanleg van de spoorweg tussen Sint-Truiden en Tongeren is het plateau afgesneden, maar nog altijd liggen enkele akkerpercelen ten zuiden van de weg, tussen de weg en het plateau. Aan de noordzijde ligt een veel natter gebied in de vallei van de Herk. Deze weg is een historisch voorbeeld van een verbindingsweg vanuit het dorp naar de graslanden langs de waterloop en zorgde daarenboven voor de aansluiting op een oversteekplaats op de rivier voor de inwoners van Mulken en Piringen.

De weg is in het westen zeer smal en deels beperkt tot een voetpad. In het oosten is het pad een landweg waar landbouwvoertuigen gebruik van maken. Langs dit deel van het pad staan vele meidoornstruiken, een overblijfsel van een meidoornhaag die een groot deel van het pad begeleidde.

Tijdens de ruilverkaveling zijn veel paden verhard in deze regio. De wegen rond Piringen werden naar het noorden verhard tot aan de voormalige spoorweg. Dit onverharde pad is een eerder zeldzaam overblijfsel in dit gebied. De ligging tussen de spoorweg en de heuvelrug in het noorden zorgt ervoor dat dit daarenboven een zeer stil en geïsoleerd gebied is.